________________
અભિનવ ઉપદેશ પ્રાસાદ-૪
જે જ્ઞાનમાં આત્માનું દયેય ન હોય, આશ્રવને છાંડવાની બુદ્ધિ કે સંવરને આદરવાની બુદ્ધિ ન હોય, જ્યાં આમ કલ્યાણની ભાવના ન હોય તેવા જ્ઞાનને ચેર–કે ગુંડાની ચતુરાઈ જેવું ગયું. જેમ કોઈ ભારાડી (જોરાવર) માણસ ચતુર હોય તો જગતમાં વધારે ઉથલપાથલ કરે છે તેમ સમ્યગ્ગદર્શન વિનાના જ્ઞાનવાળે જીવને જગતમાં વધારે ડુબાડે છે.
અરે ! આગળ વધીને ત્યાં સુધી કહ્યું છે કે શ્રદ્ધા અને જ્ઞાન વિનાને જગતમાં જેટલું ઉત્પાત કરશે તેના કરતાં જ્ઞાનવાળે પણ શ્રદ્ધા વગરને વધારે ઉન્માર્ગે લઈ જશે.
અમારે તે આશ્રવ છાંડી–સંવર આદરી મોક્ષની પ્રીતિથી બોલે તેના વાક્ય ને જ માનવાનું છે. બાકી કષાય વધારનાર કે સંસારમાં પાડનાર જ્ઞાનને અમે માનતા જ નથી પછી આરાધના તો હોય જ શેની?
માટે દશન પદ પ્રથમ રાખ્યું.
વ્યાકરણમાં પણ શ્રદ્ધા અને મેધા એટલે કે દર્શન અને જ્ઞાનના સમાસમાં પણ શ્રદ્ધા, ને જ પ્રથમ મુકવાનું કહ્યું છે.
આવો શ્રદ્ધાવાન શ્રીપાલ અંગ ભટ્ટ બ્રાહ્મણની વાત સાંભળી રહ્યો છે.
કલાગપુર શહેરમાં પુરંદર નામે રાજા છે. તેમને વિજ્યા નામે પટરાણી છે. તેને જય સુંદરી નામે પુત્રી છે. તેણે વિદ્યાભ્યાસ કરતી વખતે પ્રતિજ્ઞા કરી છે કે રાધાવેધ કરી શકે તે પુરુષ સાથે મારે લગ્ન કરવા.
રાધાવેધનું સ્વરૂપ શું ?
એક થાંભલા પર આઠ ચક ગોઠવવા. જેમાં એક જમણી તરફ કરે અને બીજુ ડાબી તરફ ફરે. એ રીતે ચાર ચક્ર સવળા અને ચાર ચક્ર અવળા ફરતા હોય. પાઠે ચકની ઉપર રાધા નામની લાકડાની પુતળી છે.
કઈ પુરુષ ત્રાજવાના બંને પલ્લામાં પગ રાખીને ઉભા ઉભા નીચે રહેલા તેલના કડાયામાં ઉપર ફરતા ચકને અને પુતળીને જુએ, નીચી નજર રાખી ઉપરની બાજુની રાધાપુતળીની આંખને વીધી
