________________
૨૦
અભિનવ ઉપદેશ પ્રાસાદ-૪
ખેદ કરતી–રડતી કમલપ્રભાએ રાત્રિ પસાર કરી પ્રભાતે કઢીયાનુ ટાળું જોયું. કુષ્ટિના ટોળાના મનુષ્યોએ અનુકંપાથી પૂછયું? તમે કેમ રડો છે? કેમ ભયભીત છે ? ત્યારે કમલપ્રભાએ પોતાને સર્વ વૃતાન્ત જણાવ્યો. કેઢિયાઓએ તેને પિતાની બહેન જેવી માની આશ્વાસન આપ્યું. ખચ્ચર પર બેસાડી. તે રાણીએ પણ વસ્ત્ર વડે શરીરને આચ્છાદિત કર્યું સુખેથી બાળકની સાથે ટોળા સાથે ચાલી. કેઢીયાના ભયે અજિતસેન રાજાના સૈનિકે પણ ચાલ્યા ગયા. રાણી સુખપૂર્વક ઉજજૈની નગરી પહોંચી ગયા. કમશઃ યૌવનને પ્રાપ્ત થતાં સાથે તે બાળકને કોઢને રોગ લાગી ગયે.
રોગના નિવારણ માટે રાણું કૌશામ્બીના વૈદ્ય પાસે ગયા. પણ મુનિના વચનથી કોઢનાં રોગથી તે બાળક મુક્ત થયે જાણ્યું. તે બાળક આ શ્રીપાલ અને હું કમલપ્રભા પિતે તેમજ આ તમારી પુત્રી. જેની દેવ-ગુરુ-ધર્મની નિશ્ચલ શ્રદ્ધા અને નવપર આરાધના થકી. મારો પુત્ર રોગ રહિત બન્યો.
આ કથન સાંભળી ખુશ થયેલી રૂપસુંદરી પોતાના ભાઈને ત્યાં બધાને લઈ ગઈ. ત્યાં ગવાક્ષે બેઠેલા મયણું તથા શ્રીપાલને એકદમ પ્રજાપાલ રાજાએ જ. પ્રજાપાલ રાજાના મનમાં શે વિચાર આવ્યા તે કઈ રીતે જણાવશે–અગ્ર વર્તમાન - નવપદમાં પ્રથમ દિવસે અરિહંતપદ બીજે દિવસે સિદ્ધપદ થકી દેવતવના બે ભેદ જોયાં ગુરુતત્વના ત્રણ ભેદ કઈ રીતે દર્શાવે તે અગ્ર વર્તમાન
છતાં એક વાત ખાસ લક્ષમાં રાખવી કે કઈપણ પદની આરાધના થકી પ્રાપ્ત શું કરવાનું ?
સિદ્ધપણુ-માટે બોલે નમે સિદ્ધાણું
