________________
ગાથા-૧૩૫ થી ૧૩૭
૨૧૧
ચંદ્રવેધ્યકપ્રકીર્ણકસૂત્ર-સટીક અનુવાદ
૩૦/ર ચંદ્રવેધ્યક-પ્રકીર્ણકસૂર-૭/૨
– મૂળ સૂત્રનો અનુવાદ –
૦ આ પ્રકીર્ણક સૂમની કોઈ વૃત્તિ કે અવસૂરી આદિ હોય તેવું અમારી જાણમાં etણી, તેથી મમ મૂળ સૂપોનો અનુવાદ કર્યો છે.
o સૂત્ર અને વિવેચન એવા વિભાગ ન હોવાથી અહીં અમે અમારી સ્ટાઈલ મુજબ સુw ગા-૧, સૂx/ગાર.એવું લખેલ નથી. બધાં જ સૂકો (ગાથા) હોવાથી મry કમ જ આપેલ છે. જેમકે [૧], [], • • • વગેરે.
o ગયછાયામાં અમોએ 3o/૧ અને પ્રકીર્ણક સૂત્ર-છ/૧ લખેલું અહીં આ સુષમાં 3o/ ૨, પ્રકીર્ણક સૂઝ-ર લખ્યું છે, કેમકે આ બંને પ્રકીર્ણકોને એકબીજાના વિકલ્પે સ્વીકારેલ છે.
[કુલ-૧૭૫-ગાથાઓનો ક્રમશઃ અનુવાદ આ પ્રમાણે છે–].
પ્રત્યેક બુદ્ધોનો શિષ્યભાવ વિરુદ્ધ છે. તેથી આ અસમ્યક છે. પણ જો તીર્થકરોપદિષ્ટ શાસનના સ્વીકારથી જ શિયભાવ માનીએ, તો તેમાં કોઈ દોષ નથી. * * * * * * *
o વ્યક્ત વાંયાથી સૂગથી અને અર્થથી કંઠસ્થ કરે છે. સાધુ-મોક્ષ સાધન તત્પર મુનિઓ. ઉપલક્ષણથી સાધવી.
જો સાધુ-સાધવી જ ભણે તો શું શ્રાવકાદિ સિદ્ધાંત ન ભણે ? ન જ ભણે. નિશીસયસૂત્રમાં ૧૯માં ઉદ્દેશાના અંતે કહેલ છે કે- જે સાધુ કે સાળી કે અન્યતીર્થિક કે ગૃહસ્થને વાયના દે કે વાચના દેનારને અનુમોદે.
આ સૂત્રની મૂર્તિ - ગૃહસ્થ અને અન્યતીર્થિકને વાસના ન આપવી. અહીં દશમાં ઉદ્દેશામાં અર્થ છે - અન્યતીર્થિકને કે ગૃહસ્થને વાયના આપે, અન્યતીથિંક - ન્યતીથિણી કે ગૃહસ્થ, ગૃહસ્થીને કારણે વાચના આપે - પ્રdયામાં ગાયા છે -
ગૃહસ્થ, અન્ય પાખંડિક, પ્રવજ્યાભિમુખ શ્રાવકને છજીવ અધ્યયન યાવત્ સુગરી - અર્થથી યાવત્ પિઔષણા. આ ગૃહસ્થ આદિ માટેનો અપવાદ સમજવો.
આ ગચ્છાચાર માધ્યાય - અપઠન પ્રસ્તાવ, સ્થાન-બંગસૂત્રમાં કહેલ છે, તેને વજીને ---
સ્થાનાંગમાં કહેલ સ્વાધ્યાય આ પ્રમાણે છે - અંતરિક્ષ અસ્વાધ્યાય દશ ભેદે કહેલો છે, તે આ પ્રમાણે - ઉલ્કાપાત, દિશા દાહ, ગજિત, વિધુતુ, નિઘતિ, ચૂપક, ચક્ષાલિતક, ધૂમિત, મહિત, જોહ્નાત, આ સૂત્ર છે. તેની આ વૃત્તિ છે –
ઉતરિક્ષ - આકાશમાં સંભવતો, વાવના - દિમાગમાં મહાનગરના પ્રદીપનક સમાન જે ઉધોત, ભૂમિમાં પ્રતિષ્ઠિત પણ ગગનતલવર્તી તે દિગ્દાહ, નિત - વાદળા સહિત કે હિત આકાશમાં વ્યંતરે કરેલ મહાગર્જિત ધ્વનિ. જેમાં સંધ્યાપભા અને ચંદ્રપ્રભા સાથે હોય, તેને ચૂપક કહે છે. તેનો અર્થ છે – સૂર્યપભા અને ચંદ્રપ્રભાનો મિશ્રવ ભાવ. તેમાં ચંદ્રપ્રભાવી આવૃત સંધ્યા ચાલી જાય છે.
શ્રુત-મહાનિશીથ, કલા આદિના સિદ્ધાંતના સારભૂત કે બિંદુભૂત, અતિશયથી, ઉત્તમ, પ્રધાનતમ કેમકે તેમાં કહેલ ક્રિયા કરવાથી મોક્ષગમનનો હેતુ થાય છે.
આ ગચ્છાચાર - સસાધુગણ મર્યાદા રૂપ છે. તેને સદ્ગુરુ પાસેથી અર્થથી સાંભળીને, મોક્ષમાર્ગ સાધક સાધુ પાસે યોગોદ્વહન વિધિથી સૂઝને ગ્રહણ કરીને સાધુ - મુમુક્ષુઓ, fપfi • વ્રતિનીને નિષ્પાદિત કરવું જોઈએ. જે જેમ અહીં કહેલ છે, તે તેમ વાંછા કરતા આત્માને [પોતાને પથ્ય-હિતકારી થાય છે.
[૧] લોક પુરુષના મસ્તક [સિદ્ધશિલા ઉપર સદા તે બિરાજમાન વિકસિતપૂર્ણ, શ્રેષ્ઠ જ્ઞાન અને દર્શન ગુણના ધારક એવા શ્રી સિદ્ધ ભગવંતો અને લોકમાં જ્ઞાનનો ઉધોત કરનારા શ્રી અરિહંત પરમાત્માને નમસ્કાર થાઓ.
[૨] આ પ્રકરણ મોક્ષમાર્ગના દર્શક શાસ્ત્રો-જિનાગમોના સારભૂત અને મહાનું ગંભીર અર્થવાળું છે.
તેના ચાર પ્રકારની વિકશાઓથી રહિત એકાગ્ર ચિત્ત વડે સાંભળો અને સાંભળીને તદનુસાર આચરણ કરવામાં લેશ પણ પ્રમાદ કરો.
[ ] વિનય, આચાર્યના ગુણો, શિષ્યના ગુણો, વિનય-નિગ્રહના ગુણો, જ્ઞાનગુણ, ચારિત્રગુણ અને મરણગુણને કહીશ.
| [૪] જેમની પાસે વિધા-શિક્ષા મેળવે છે, તે આચાર્યગુરૂનો જે મનુષ્ય પરાભવતિરસ્કાર કરે છે, તેની વિધા ગમે તેટલા કષ્ટ પ્રાપ્ત કરી હોય તો પણ નિષ્ફળ થાય છે.
[૫] કર્મોની પ્રબળતાને લઈને જે જીવ ગુરૂનો પરાભવ કરે છે, તે અક્કડઅભિમાની અને વિનયહીન જીવ જગમાં ક્યાંય યશ કે કીર્તિ પામી શકતો નથી. પરંતુ સર્વત્ર પરાભવ જ પામે છે.
[૬] ગુરજનોએ ઉપદેશેલી વિધાને જે મનુષ્ય વિનયપૂર્વક ગ્રહણ કરે છે, તે સર્વત્ર વિશ્વાસ અને યશ-કીર્તિ પામે છે.
| [] અવિનીત શિષ્યની શ્રમપૂર્વક શીખેલી પણ વિધા ગુરુજનોના પરાભવ કરવાની બુદ્ધિના દોષથી અવશ્ય નાશ પામે છે, કદાચ સર્વથા નાશ ન પામે તો પણ પોતાના વાસ્તવિક લાભ-ફળને આપનારી બનતી નથી.
[૮.૯] વિઘા વારંવાર સ્મરણ કરવા યોગ્ય છે, સાચવવા યોગ્ય છે, દુર્વિનીત
ગચ્છાચાર પ્રકીર્ણક સૂત્ર-૭/૧, આગમ-૩૦/૧નો મુનિ દીપરત્નસાગરે કરેલ ટીકા સહિતનો અનુવાદ પૂર્ણ