Agam Satik Part 12 Bhagavati Sutra Gujarati Anuwad 4

SR No.: 009003
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Deepratnasagar
Total Pages: 112
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, & agam_bhagwati
File Size: 1 MB

Page 92

૧૮/-/૨૨૩
૧૬૯ ચાલવું યાવત સંયમ પાલન કરવું.
ત્યારે તે કાર્તિક શ્રેષ્ઠી, ૧૦૦૮ વણિકો સાથે મુનિસુવ્રત અરહંત પાસે આ આવા પ્રકારનો ધમપદેશ સમ્યક સ્વીકારે છે. તેમની આજ્ઞા મુજબ જ ચાલે છે ચાવતુ સંયમપાલન કરે છે. ત્યારે તે કાર્તિક શ્રેષ્ઠી ૧oo૮ વણિકો (અણગાર)સહ અણગાર થયા ઈયસિમિત ચાવત ગુપ્ત બહાચારી થયા.
ત્યારે કાર્તિક અણગાર મુનિસુવ્રત રહંતના તથારૂપ સ્થવિરો પાસે સામાયિકાદિ ચૌદ પૂવને ભણયા, ઘણાં ઉપવાસ-છ-આઝમ યાવતુ આત્માને ભાવિત કરતાં બહુ પ્રતિપૂર્ણ ૧ર વર્ષનો શ્રમણ્ય પયય ાળીને માસિકી લેખના વડે આત્માને સેવીને, ૬૦ ભક્તોને અનશન વડે છેદીને, આલોચના કરીને, ચાવતુ કાળ કરીને સૌધર્મ કામાં, સૌંધમવિલંસક વિમાનમાં ઉપપાત સભામાં દેવશય્યામાં યાવત્ દેવેન્દ્ર શકપણે ઉત્પન્ન થયા.
ત્યારે તે દેવેન્દ્ર દેવરાજ શકે, ઉત્પન્ન થઈને બાકીનું ગંગદdવત્ જાણવું યાવતુ અંત કરશે. વિશેષ એ કે – તેની સ્થિતિ બે સાગરોપમ છે. બાકી પૂર્વવતુ. ભગવન! તે એમ જ છે (૨).
• વિવેચન-૭૨૭ -
તૈગમ - વ્યાપારી, વણિક. -ગૃહકરણ સ્વજન સન્માન આદિ કૃત્યોમાં. કારણ - ઇટાર્ચ હેતુમાં, કૃષિ પશુપોષણ વાણિજ્યાદિમાં, કુટુંબ - સંબંધ વિશેષવાળું મનુષ્યવૃંદ જેમ રાયમસેણઈયમાં કહ્યું - આના દ્વાર એમ કહે છે કે – મંત્રો, ગુહા, રહસ્ય, વ્યવહાર, નિશ્ચયાદિમાં. પૂછવામાં મેઢીભૂત, આહારમાં આલંબનભૂત, ઇત્યાદિ - X - X - તથા મંત્રપુ - પર્યાલોચનમાં, અથવુ - લજ્જાનીય વ્યવહાર ગોપવવામાં,
સ્થ • એકાંત યોગ્ય, નિશ્ચય - ચોક્કસ નિર્ણય, માપૃચ્છનીય - પૂછવા યોગ્ય, આ શું છે ? ઈ - ખલક મધ્યવર્તી ખંભ, આધારભૂત • x • x • પ્રણTT - પ્રત્યાદિ પ્રમાણપતુ તેમની વાત અવિરુદ્ધ હોય. તેમજ કોઈ કાર્યમાં પ્રવૃત્તિ કે નિવૃત્તિ કરવી. માધાર - આધેય માફક બધા કાર્યોમાં લોકોને ઉપકારી. માનેથન • દોરડાદિની માફક, આપત્તિમાં પડેલને બહાર કાઢે વક્ષ - લોચન, તેની માફક લોકની વિવિધ કાર્યમાં પ્રવૃત્તિ-નિવૃત્તિ વિષયક પ્રદર્શક. ઈત્યાદિ.
છે શતક-૧૮, ઉદ્દેશો-3-“માકંદીપુત્ર” .
- X - X - X — X - X - X - • કાર્તિકની અંતક્રિયા કહી, અહીં પૃથ્વી આદિની વિચારે છે – • સૂઝ-શ્ર૮ :
તે કાળે, તે સમયે રાજગૃહનગર હતું, ગુણશિલક ચૈત્ય હતું. યાવત્ uપદા પાછી ગઈ. • • તે કાળે, તે સમયે શ્રમણ ભગવંત મહાવીરના ચાવતું શિષ્ય માર્કેદિક નામે નગાર, પ્રકૃતિ ભદ્રક જેમ મડિક યાવતુ પર્યાપાસના કરતા આમ કહ્યું –
ભગવાન ! શું કાપોતલેચી પૃeતીકારિક, કાપોતલેશ્મી પૃવીકાયિકજીવોમાં
૧૩૦
ભગવતી-અંગસૂત્ર સટીકઅનુવાદ/૪ મરીને આંતરરહિત મનુષ્ય શરીર પ્રાપ્ત કરે છે? પછી કેવલબોધિ પામે છે ? પછી સિદ્ધ-બુદ્ધ-મુકત થઈ ચાવતું દુઃખોનો અંત કરે ? હા, માર્કેદિકયુગ ! ચાવ4 (તે રીતે) અંત કરે છે.
ભગવાન ! તે કાપોતલેશ્યી અપ્રકાયિક, કાપોતલી અપ્રકાયિકથી અનંતર ઉદ્ધતીને મનુષ્ય શરીર પામે, પછી કેવલબોધિ પામે પછી ચાવ4 દુઃખનો અંત કરે ? હા, માર્કેદિક યુબ ચાવ4 અંત કરે છે.
ભગવન! કાપોતdયી વનસ્પતિકાચિક એ રીતે યાવત અંત કરે છે. • - ભગવન્! તે એમ જ છે, એમ જ છે, કહી માર્કંદિક» અણગાર શ્રમણ ભગવાન મહાવીરને યાવત્ નમીને જ્યાં શ્રમણ નિર્ગળ્યો છે. ત્યાં આવે છે, આવીને શ્રમણ નિગ્રન્થોને આમ કહે છે - હે આ ! કાપોતલેથી પૃથવીકાય પૂર્વવતુ યાવતુ અંત કરે છે આ ! કાપોતલેચી અપકાયિક ચાવ4 અંત કરે. હે કાયા કાપોતdeી વનસ્પતિકાચિક યાવત એ રીતે અંત રે છે..
ત્યારે તે શ્રમણ નિગmો માર્કેદિક યુગ અણગારને આમ કહેતા યાવત્ પ્રરૂપતા, આ અર્થની શ્રદ્ધાદિ કરતા નથી. આ અર્થની શ્રદ્ધા કરતા, શ્રમણ ભગવદ્ મહાવીર પાસે આવ્યા. આવીને ભગવંતને વંદન, નમસ્કાર કર્યો, કરીને આમ કહ્યું - ભગવન ! માર્કેદિક પુત્ર અણગારે અમને આમ કહ્યું માવઠું પરણું - હે આર્યો! કાપોતલેસી પૃedીકાયિક ચાવતુ અંત કરે છે, હે આર્યો! કાપોતલેશ્વી અપ્રકાચિક ચાવતુ અંત કરે છે, એ રીતે વનસ્પતિકાયિક પણ યાવતુ અંત કરે છે. એ કઈ રીતે? આય! એમ સંબોધી ભગવંતે શ્રમણ-
નિન્થોને આમંત્રીને આમ કહ્યું - હે આયા જે માર્કેદિક યુગ અણગારે તમને એમ કહ્યું સાવ અરૂણુ કે - હે આર્યો/ કાપોતલસ્સી પૃથ્વી-અરૂ-વનસ્પતિકાય ચાવત અંત કરે છે, આ અર્થ સત્ય છે. હે આ ! હું પણ એમ જ કહું છું. હે આ નિશ્ચિતપણે કૃષ્ણલેચી . પૃથવીકાય, કૃષણલેશ્મી પૃdીકાયિકથી રાવત દુઃખનો અંત કરે છે, એ પ્રમાણે હે આયા નીલલેયી પૃedીકાયિક ચાવતુ અંત કરે છે. એ રીતે કાપોતલેગી પણ પૃવીકાયિક માફક અકાયિક, વનસ્પતિકાયિક પણ ગણવા. આ અર્થ સત્ય છે. - ભગવાન ! તે એમ જ છે, એમ જ છે, એમ કહી શ્રમણ નિભ્યો ભગવંતને વાંદી, નમીને માર્કેદિક પુત્ર અણગાર પાસે ગયા, તેને વંદન, નમસ્કાર કર્યા, પછી આ અને માટે સમ્યફ વિનયપૂર્વક વારંવાર ખમાવ્યા.
• વિવેચન-૭૨૮ :
આઈI fથપુ એમ કહીને આ સૂચવે છે - પ્રકૃતિ ઉપશાંત, પ્રકૃતિથી પાતળા ક્રોધ-માન-માયા-લોભ આદિ. અહીં પૃથ્વી, અપ, વનસ્પતિના અનંતર ભવે મનુષ્યત્વ પ્રાપ્તિથી અંતઃક્રિયા સંભવે છે. તેઉ-વાયુમાં ન સંભવે, કેમકે તે બેમાં અનંતર ભવે માનુષત્વ અપ્રાપ્તિથી પૃથ્વી આદિ ત્રણની જ તક્રિયાને આશ્રીને કહેલ છે. તેજો-વાયું કહ્યા નથી. -- અંતક્રિયા કહી, હવે અંતક્રિયામાં નિર્જરતા પુદ્ગલો કહે છે –