________________
૧૪ વઈરે અજણ વરમાલ, રિટ દેવે ય સેમ મંગલએ, બલભદે ચક્ક ગયા, સોવત્યિય સંદિયાવત્ત. ૧૨૮. આશંકરે ય ગિદ્ધો, કેઉ ગલે ય હાઈ બોધચ્ચે, ખંભે ખંભહિએ પુણ, બંભુત્તર વંતએ ચેવ. ૧૨૯. મહસુક સહસ્સારે, આણય તહ પાણએ ય બેધવે, પુસ્કે-લંકાર આરણ, તહાવિય અષ્ણુએ ચેવ. ૧૩૦. સુદંસણ સુપડિબક્કે, મરમે ચેવ હાઈપટમ તિગે, તત્તે ય સવભદે, વિસાલએ સુમણે ચેવ. ૧૩૧. સોમણસે પીઈકરે, આઈચ્ચે ચેવ હોઈ તઈય તિગે, સવસિદ્ધિ નામે, ઇદયા એવ બાસી. ૧૩ર પણુયાલીસં લખા, સીમંત માણસ ઉડુ સિવં ચ; અપલણે સવ૬, જંબૂદી ઈમં લખું. ૧૩૩. અહ ભાગા સગ પુઢવી સુરજજુ ઇક્કિક તહેવ સોહમે, માહિંદ સંત સહસ્સાર,અમ્યુઅગવિજ લગતે,૧૩૪. સમ્મત્ત ચરણ સહિયા, સવૅલેગકુસે નિરવભેસ, સત્તય ચઉદસ ભાએ, પંચ ય સુય દેસ વિરઈએ.૧૩૫. ભવણ વણ જોઈ સહમ્મી–સાણે સત્તહત્ય તણ-માણું; દુદુદુ ચઉકે ગેવિશ્વ-ગુત્તરે હાણિ ઈ.િ ૧૩૬, કપ દુદુ જુદુ ચઉગે, નવગે પણને ય જિડ-કિંઈ
અયરા, દે સત્ત ચઉદ-દ્વારસ, બાવસિગતીસ તિત્તીસા, ૧૩૭.
