________________
શબ્દાર્થ–ગર્ભજ તિર્યંચ અને મનુષ્યને ૬ સંઘપણ હોય છે. સમૂર્છાિમ પંચેંદ્રિય (તિર્યંચ અને મનુષ્ય) (તથા) વિકટ્રિયને છેવટું સંઘયણ હેય છે. સર્વે દેવતા નારકી અને એનેંદ્રિય સંઘયણ રહિત હેય છે.
વિવેચન-કર્મ પ્રકૃતિમાં સમૂર્શિમ તિર્યંચને જીએ સંઘયણ કહ્યાં છે. સંઘયણ-શક્તિવિશેષ. એ અર્થથી તે દેવતામાં ચકવતિ કરતાં પણ ઘણી જ શક્તિ છે, માટે દેવતામાં વજઝષભનારાય સંઘયણ કહીએ અને એકેન્દ્રિયમાં થોડી શક્તિ છે માટે છેવટું સંઘયણ કહીએ. પણ અસ્થિ (હાડકાં) રૂપ સંઘયણ તેઓને હોતું નથી. કયા સંઘયણથી મરીને ઉત્કૃષ્ટથી કયા દેવલોક સુધી
ગતિ હોય, તે કહે છે. છેવòણું ઉગમ્મઈ ચઉરો જા કપ કીલિયાઈસ ચઉસુ દુ દુ ક વૃદ્ધી, પઢમેણું જાવ સિદ્ધી વિ. ૧૬૦. છેવહેણું-છેવ વડે ચઉસુ-ચાર સંઘયણને વિષે. ઉ–વળી.
૬૬ ક૫-બબ્બે દેવકની. ગમ્મઈ-જવાય છે. ગુઢી-વૃદ્ધિ. ચઉ-ચાર.
પઢમેણું-પહેલા સંઘયણ વડે. જા ક૫–દેવલેક સુધી. | જાવ સિદ્ધી વિમેક્ષ સુધી કીલિયાસુ–કીલિકાદિ.
પણ. શબ્દાર્થ – છેવ સંઘયણ વડે વળી ૪ દેવલેક સુધી
