________________
૧૨૬ શબ્દાર્થ–ક સંકાન્તિના પહેલા દિવસે સૂર્યના ઉદય અને અસ્તનું અંતર રાણું હજાર પાંચસે છવીસ એજન અને એક એજનના સાઠ ભાગમાંથી બેંતાલીશ ભાગ છે. (૯૪૫ર૬ ૩ ૦) એ અંતરને વળી ત્રણ પાંચ સાત અને નવે ગુણતાં દેવના પગનું (એક પગ ઉપાડી બીજે મૂકે તેનું) માન થાય ત્રણે ગુણતાં બે લાખ ત્યાસી હજાર પાંચસો એંસી અને એક જનના સાઠ ભાગમાંથી છ ભાગ. (૨૮૩૫૮૦૦) પાંચે ગુણતાં ચાર લાખ બોંતેર હજાર છસે તેત્રીશ પેજન અને (ઉપર) એક એજનના સાઠ ભાગમાંથી ત્રીશ ભાગ. (૪૭૨૬૩૩૨ ૦)
વિવેચન-(અષાડ માસમાં) કર્ક સંક્રાતિના પ્રથમ દિવસે સૂર્ય ઉદય પામે ત્યાંથી ૯૪પર૬૪ જન છે. અસ્ત થાય (એટલું સૂર્યનું તાપેક્ષેત્ર). તે (તાપક્ષેત્ર)થી અર્ધ (૪૭૨૬૩૩૨ જન) ક્ષેત્રમાં રહેલ વસ્તુને જબૂદ્વીપના મનુષ્ય જુએ છે. સત્ત ગુણે છ લખા, ઈગઠિ સહસ્સ છ સંય છાસીયા, ચઉપન્ન કલા તલ નવ ગુણંમિ અલખ સા.૧૧૯, સત્તસયા ચત્તાલા, અવરસ કલાઈયે કમા ચઉરે, ચંડા ચવલા જયણ, વેગા ય તહી ગઈચઉર. ૧૨૦. સત્તગુણે-સાતે ગુણતાં. | છાસીયા-ક્યાસી. છ લખા-છ લાખ, | ચઉપન કલા-૫૪ કલા. ઇંગઠિસહસ્સ-૬૧ હજાર, | તહ-તથા. છે સય-છો.
નવ ગુણુમિ-નવે ગુણતાં.
