________________
લઈ લઈને મને નીચે પહોંચાડે છે. શૉફર આવીને સલામ ભરીને, મારુતિનો દરવાજો ખોલીને અંદર બેસાડે છે.
અને પછી ખુશનુમા વાતાવરણ વચ્ચે, સુંદર મ્યુઝિકના શ્રવણ સાથે મારી ગાડી સડસડાટ ઓફિસ તરફ આગળ વધે છે.
ઓફિસ આવતાં જ, ગાડી ઊભી રહે છે. પહેલાં શૉફર, પછી લિફટમેન અને ત્યારબાદ ઓફિસનો યુન સલામ ભરવા પૂર્વક બેગ લઈને મને ઠેઠ ઓફિસની કેબિન સુધી પહોંચાડે છે.
આખા દિવસ દરમ્યાન અનેક મોટી વ્યકિતઓ મળવા આવે છે. માન-સન્માન પુષ્કળ મળે છે. અનેક ફોન આવે છે. અને કોની જુદા જુદા પ્રસંગોમાં પ્રમુખ, અતિથિવિશેષ તરીકે પધારવાની વિનંતીઓ આવે છે. જાણે કે એમ લાગે છે કે મારા જેવો સુખી માણસ સ્વર્ગનો દેવ પણ નહિ હોય. બેલ વગાડતાં જ યુન સતત સેવામાં હાજર !!!
રાત્રે નવ વાગે પાછો અનેકોની સલામી ઝીલતો, મારુતિમાં પહોંચે છું ઘરે. અહીં સુધી તો ડગલે ને પગલે સતત અને સ્વર્ગનો અનુભવ થયા કરે છે.
પણ જયાં ઘરનો દરવાજો ખૂલે છે, ત્યાં જ નરકનો અનુભવ શરૂ થાય છે ! કાળી-કજિયાળી પત્ની તેની કચકચ શરૂ કરે છે, મારા માટે શું લાવ્યા ? ઘરમાં ગૅસ નથી ! લગ્નમાં જવાનું છે તો સાડીનું શું થયું? વગેરે તેની કચકચ શરૂ થઈ જાય છે.
થાકીને આવેલા પતિની આગતા-સ્વાગતા કરવાની વાત તો દૂર રહી, ગરમ પાણીથી સ્નાન કરાવવાની કે પ્રેમાળ શબ્દોથી તેના થાકને દૂર કરવાનું તો દૂર રહ્યું, અહીં તો કર્કશ શબ્દોના ઍટમબોમ્બ ફોડવાની જ વાત છે. હવે તમે જ કહો ! આના કરતાં વધુ કયું દુઃખ નરકમાં પડતું હશે ?
મારી કજિયાળી પત્નીએ આ સંસારમાં મને એવો દુ:ખી દુ:ખી કરી દીધો છે કે જેના કારણે તેની હાજરીમાં મારાં બાકીના બધાં સુખોય સળગીને સાફ થઈ જાય છે. ક્યારે છૂટીશ હું આ દુઃખમાંથી ?”
તો વળી કો'ક કહે છે કે, ““મને નથી રોટલાનું કે ઓટલાનું દુઃખ કે નથી કોઇ કજિયાળી પત્નીનો ત્રાસ ! સુંદર, કાગરી, પ્રેમાળ મને પત્ની મળી છે, પરન્તુ લગ્ન થયાને પંદર વર્ષ થયાં છતાંય હજુ પારણે ઝૂલનારો કોઈ આવ્યો નથી. હવે તમે જ કહો, શું કરવાનું આ મળેલા પૈસાનું? મને તો આ ધન ને આ બંગલો, આ ટીવી ને આ મારુતિ, ખાવા ધસે છે ! આના કરતાં ઝૂંપડામાં રહેનારો, નાના બે દીકરાઓને રમાડનારાનો