________________
કમળની એક હજાર પાંખડીઓ ભેગી કરીએ. પછી કોઈ તેને સોયથી વધે તો આ એક હજાર પાંખડીઓને સોયથી વીંધાતા કેટલો સમય લાગ્યો? એક સેકંડ કરતાં ય ઓછો લાગે ને ?
પણ ભાઈ ! પહેલી પાંખડી વીંધાયા વિના બીજી પાંખડી વીંધાય ખરી ? તે વીંધાયા વિના ત્રીજી પાંખડી વીંધાય ખરી ? દરેક પાંખડીને વીંધતા એકેક સમય લાગ્યો તેમ કહીએ તોય એક સેકંડમાં હજારો સમય થયા તેમ માનવું પડે ને !
હાથમાં જીર્ણ થઈ ગયેલું ધોતિયું લઈને તેના બે ભાગ કરીએ તો ક્ષણવારમાં થઈ જાય છે ને !
પણ પહેલો તાંતણો તૂટ્યા વિના બીજો તાંતણો તૂટે ખરો? તેટલા ભાગમાં તો લાખો તાંતણા હશે. જો સેકંડના સોમાં ભાગમાં ધોતિયું ચીરાયું તો તેનો મતલબ તો એમ થયો ને કે સેકંડના સોમાં ભાગમાં લાખો તાંતણા તૂટ્યા ! જો દરેક તાંતણાને તૂટતા એક સમય ગણીએ તો ય સેકંડના સોમા ભાગમાં લાખો સમય વીતી ગયા, તેમ માનવું પડે.
' અરે ભાઈ ! ભારતમાં બેઠાં બેઠાં ઓસ્ટ્રેલિયા કે ન્યુઝીલેન્ડમાં રમાતી ક્રિકેટમેચ ટી.વી. ઉપર તમે જોઈ શકો છો ને? જે વખતે ત્યાં રમાય ત્યારે જ તમને દેખાય છે ને ? પણ ભાઈ ! તે રમાતી રમતના દશ્યો ઉપગ્રહ સુધી પહોંચીને પાછા તમારા ટી.વી. સુધી પહોંચતા સમય ન લાગે ?
છતાં આપણને તો સમયોનું જરા ય અંતર પડ્યું જણાતું નથી, કારણકે સમય એ ખૂબ જ સૂક્ષ્મ છે. આંખના પલકારામાં આવા તો અસંખ્યાતા સમય વીતી જાય છે.
આપણા આત્માને એક ભવમાંથી બીજા ભવમાં જતા આવા એકથી પાંચ જ સૂક્ષ્મ સમય લાગે છે. તેથી વધારે નહિ. આટલા ઓછા કાળમાં આપણો આત્મા બીજા ભવમાં પહોંચીને ત્યાંનું નવું જીવન જીવવાનું શરૂ કરી દે છે.
જે સમયે જીવ નવો જન્મ લે છે, તે જ સમયે તે ભોજન લેવાનું શરૂ કરી દે છે. બસ ! આપણા આત્માની આ જ મોટી ભૂલ છે. ખાવાની કારમી લાલસાને વશ થયેલો આ આતમ જયાં નવા જીવનમાં ખાવાની પહેલી ભૂલ કરે છે, ત્યાં જ સજા રૂપે તેને લમણે શરીર ઠોકાય છે. લીધેલા
