________________
| (૧૧) હું લોકોત્તર સોંદર્યનો સ્વામી બનું !
(૭) સુહગુરુજોગો: સારા, સ્વસ્થ અને સમજુ માનવ બનવા માટેની જુદી જુદી પ્રાર્થનાઓ પરમાત્મા પાસે કરી. તેનાથી લૌકિક સૌંદર્યની પ્રાપ્તિ થઈ. હવે આત્મિક વિકાસ સાધવા માટે લોકોત્તર સૌંદર્ય પ્રાપ્ત કરવા પ્રાર્થના કરવાની છે.
ગુરુ વિના આત્મિક વિકાસ શકય નથી. પરમાત્મા તો મોક્ષે ચાલ્યા ગયા છે. પરમાત્માના વિરહમાં પરમાત્માની ઓળખાણ કરાવનાર જેમ ગુરુ છે, તેમ પરમાત્માએ બતાડેલાં ધર્મની સાચી સમજણ આપનાર પણ ગુરુ મહારાજ છે. માટે જ જિનશાસનમાં ગુરુતત્ત્વની ઘણી મહત્તા છે.
સાચા ગુરુ શોધવાના છે. તેમના પગ પકડવાના છે. સંપૂર્ણપણે તેમને સમર્પિત બની જવાનું છે. પછી તો તે સાચા ગુરુ પોતે જ હાથ પકડીને આપણને ઠેઠ મોશે પહોંચાડવાના છે. પરંતુ જો ગુરુની પસંદગીમાં થાપ ખાઈ જવાયું, ગમે તેવા ગુરુ ભટકાઈ ગયા, તો આ જીવન આખું ય ફેઈલ થઈ જાય. ના, તે તો કોઈ સંયોગમાં સહન થઈ શકે તેવી વાત નથી.
શું કરવું? સાંભળ્યું છે કે સાચા ગુરુની શોધ કરવા માટે પ૬૦૦ માઈલનો વિહાર જરુર પડે તો કરવો. ૧૨ વર્ષ સુધી ગુરુની શોધમાં કરવું. પણ સાચા ગુરુ જ શોધવા.
પણ મારા માટે તો આ બધું કાંઈ શક્ય જણાતું નથી. ગુરુની પરીક્ષા કરતાં યમને આવડતું નથી. તેમાં ય હાલ તો કલિકાલ ચાલે છે. તેવા સમયે મારી હાલત તો વધુ કફોડી બની છે.
તેથી પરમાત્મા! આજે તારી પાસે આવ્યો છું. તું જ મારો તરણ તારણહાર છે. મારા માટે સાચા ગુરુને તું જ શોધી આપ.
બસ ! તારી પાસે મારી આ પ્રાર્થના છે કે મને સારા ગુરુનો તું મેળાપ કરાવી
આપ.
જે ગીતાર્થ હોય, શાસ્ત્રોના અચ્છા જ્ઞાતા હોય, ઉત્સર્ગ–અપવાદ વગેરેના અચ્છા જાણકાર હોય, સ્વયં વૈરાગી હોય, મોક્ષના તીવ્ર અભિલાષી હોય, એકાંતવાદી ન હોય પણ અચ્છા સ્યાદ્વાદી હોય, પોતાની જાતની સાથે શરણે
બક દ૯ ક. સૂત્રોનારહોભાગ-૨ -
