________________
પણ આ દરજીનું તો મગજ ફાટતું હતું. તેણે તો ઘસીને ના સુણાવી દીધી. કોઈપણ સંયોગમાં એ નહિ બની શકે. તારા જેવા તો કેટલાય આવ્યા. જા.. જા. ચાલ્યો જા... હું નહિ સીવી આપું.”
હવે ભવૈયાથી ન રહેવાયુ. આવેશમાં આવી જઈને તેણે કહ્યું કે, “યાદ રાખજે, તું દરજી છે તો હું ભવૈયો છું. જો હજુ ય હા નહિ પાડે તો તને બરાબર દેખાડી દઈશ. મને સદા યાદ કરતો રહીશ.”
દરજી પણ ગાંજયો જાય તેમ નહોતો. તેણે પણ આવેશમાં કહી દીધું કે “તું મને દેખાડી દઈશ એટલે શું કરીશ ? શું તું મને ગામની બહાર કાઢી મૂકીશ? તારામાં તાકાત શું છે કે મોટી મોટી ડંફાસ હાંકે છે?” બસ આવી બન્યું - દરજીના શબ્દો પકડાઈ ગયા. ભવૈયાએ ચેલેંજ ફેંકી કે, “હે દરજીના બચ્ચા ! યાદ રાખજે. તને હું આ ગામની બહાર એક વાર ન કઢાઉં તો હું ભવૈયો નહિ.” અને ગુસ્સાથી ધમધમતો તે ચાલ્યો ગયો.
પોતાની મંડળીના તમામ સભ્યોને ભેગા કરીને ભવૈયાએ કહ્યું કે, “સાંભળો! આજ દિન સુધી આપણે રામલીલાની ભવાઈ તો ઘણીવાર કરી. આજે આપણે એક નવા પ્રકારની ભવાઈ કરવાની છે. તે ભવાઈનું નામ છે : દરજીલીલા. પછી તે ભવૈયાએ બધા સભ્યોને તેઓએ ભજવવાના પાત્રો તથા એકશનો સમજાવી દીધી. જરૂરી તમામ સામગ્રીઓ પણ બજારમાંથી તે લઈ આવ્યો. દરજીલીલાની બધી તૈયારીઓ બરાબર થઈ ચૂકી.
રાત્રિના સમયે આખું ગામ ભવાઈ જોવા ઊમટયું છે. પેલો દરજી અને દરજણ પણ ભવાઈ જોવા આવી ગયા હતા. બધાની નજર સ્ટેજ તરફ હતી. પડદો ઊંચકાયો. દશ્ય જોઈને લોકો ખડખડાટ હસી રહ્યાં છે. કારણ કે સ્ટેઝ ઉપર ભવૈયાએ અસલ દરજીનો વેશ લીધો છે. ખભા ઉપર મેજરટેપ લટકેલી છે. નાકના ઠેઠ આગળના ટેરવા ઉપર ચશ્મા ખેંચાયેલા છે. કાન ઉપર પન્સિલ છે. હાથમાં મોટી કાતર છે. નાકમાં છીંકણી સુંવ્યા કરે છે. બાજુમાં દરજણ ઊભી છે. અરસપરસ ડાયલોગ શરૂ થયા. જેમાં તળપદી ગામઠી ભાષામાં દરજી અને દરજણનો મશ્કરી ભરેલો વાર્તાલાપ ચાલે છે.
ગામના બધા લોકો દશ્ય જુએ છે, હસે છે અને વારંવાર તિરછી નજરે ગામના દરજી અને દરજણ સામે જોયા કરે છે. બધાના આનંદનો કોઈ પાર નથી. આવી રમૂજ કદી નહોતી થઈ. પણ પેલી બાજુ દરજી અને દરજણના આવેશનો કોઈ પાર નથી. આખું ગામ
મોહનીચકર્મ રૂ. ૮૩