________________
અધર્મ પામવાનું માધ્યમ તો એક આત્માનો બાહ્ય વ્યવહાર જ છે ને? વ્યવહાર સુંદર હોય તો એને જોઈને લોકો ધર્મ પામે; વ્યવહાર બોદો હોય તો એ લોકોને અધર્મ
પમાડે.
બેશકમારો નિશ્ચય એકદમ નિર્મળ છે. પણ વેશ્યાની સાથે જૈનમુનિ મંદિરમાંથી બહાર નીકળે એ વ્યવહાર એટલો જ મલિન છે ને? ચામડાની સેંકડો આંખો તો એને જ જોવાની અને જિનધર્મની બેફામ નિન્દા કરવાની.. આહા! આ તે કેવી આફત ! મારા મલિન વ્યવહારના નિમિત્તે કેવી ભયાનક શાસનહિલના !
થોડીવાર તો મુનિરાજ શૂન્યમનસ્ક થઈ ગયા. શું કરવું? એની સૂઝ ન પડી, પરંતુ એ તો મહાગીતાર્થ ગુરુકૃપા સંપન્ન મુનિ હતા. એમની એ વિલક્ષણ સ્થિતિ લાંબો વખત ન ટકી.
થોડી જ પળોમાં એમણે એક વિચાર કરી લીધો. એમનું અંતર આનંદિત થઈ ગયું. શાસન હિલના અટકાવવા જરૂરી માયા કરવા તેઓ તૈયાર થયા.
વેશ્યા પણ પેલા દીપની સાથે સાક્ષી બનીને મુનિના મુખ ઉપર ઝડપથી પલટાતા જતા ભાવો જોઈ રહી હતી.
મુનિરાજ એ દીપકની પાસે ગયા. એક વસ્ત્રનો કચ્છો બનાવીને પહેરી લીધો. બાકીનાં બધાં વસ્ત્રોને પેલા દીપકના સ્પર્શે જલાવી દીધાં ! વેશયાએ એક તીણી ચીસ નાંખી દીધી ! બધાંય વસ્ત્રોની રાખ થઈ ગઈ. પછી જૈનમુનિનું લિંગ-ધર્મધ્વજરજોહરણ-ઓઘાને પણ સળગાવ્યો. બધી રાખ ભેગી કરી લઈને ભસ્મૃતિરૂપે આખા દેહ ઉપર મુનિરાજે લગાડી દીધી.
મહાદેવના મંદિરના એક ખૂણિયે કોઈ ચીપિયો ધૂળ ખાતો પડ્યો હતો. મુનિવરે એને ઉપાડી લીધો.
જૈનમુનિ આબેહૂબ બાવો બની ગયો. સવારના છ વાગ્યા. મંદિરની બહાર કોલાહલ વધી રહ્યો હતો. લોકોની ઠઠ જામી રહી હતી. મહારાજ શ્રેણિક ચેલ્લણાને લઈને હાથી ઉપર આવી રહ્યા હતા. તેઓ ચેલ્લણાને કહેતા હતા, “પ્રિયે ! તારા ધર્મગુરુના ધતિંગ આજે ઉઘાડા પાડી દઉં છું. થોડી જ વારમાં એ બ્રહ્મચારીને તું વેશ્યા સાથે મંદિરમાંથી બહાર નીકળતો જોઈશ. મેં એ દુષ્ટને ઝડપી લીધો છે. એના કુકર્મને જાહેર કરવા મંદિરના દ્વાર બંધ કરાવી દીધાં છે.'
હાથી સેચનક મંદિરની નજીક આવી ગયો. હજારો લોકોને ગોઠવાયેલા આ છાટકાની ખબર પડી ગઈ હતી. વિધર્મીઓને મન મહોત્સવ બની ગયો હતો. રાણી ચેલુણા મંત્રાધિરાજ નવકારનું સ્મરણ કરી રહી હતી.
કર્મોનું ત્રીજુ પ્રવેશદ્વાર : કષાય રે ૩૩