________________
દુનિયાની તમામ ચીજો મળે. પૈસાથી ધારીએ તે ચીજ ખરીદી શકીએ.
હું એકલો જ નહિ, દુનિયાના બધા લોકો આ માન્યતા ધરાવે છે. અને તેવી માન્યતાના કારણે જ એકમાત્ર પૈસાને લક્ષ્ય બનાવીને જીવે છે. એ પૈસો મેળવવા ભીષણ પુરુષાર્થ કરે છે. રાત-દિવસ પણ જોતાં નથી.
પણ. પણ આજે હું આ શું અનુભવું છું? મારી માન્યતાનો મહેલ આજે કીચડ કિચુડ અવાજ કરીને સરી પડતો કેમ દેખાય છે? મારી પાસે તો પુષ્કળ પૈસો છે. તો તેના વડે મારું દુઃખ દૂર કેમ થતું નથી? તેના વડે નિદ્રા કેમ મળતી નથી?
હું પૈસા વડે શાંતિને કેમ ખરીદી શકતો નથી?
શું આ પૈસાથી મને એકલાને પણ ઊંઘ ન મળી શકે? મારા એકલાના દુઃખ પણ દૂર ન થઈ શકે? શું હું એકલો પણ શાન્તિ ન અનુભવી શકું?
તો...તો....આ પૈસો મારે શા કામનો ? તેની પાછળનું મારું પાગલપન શા કાજે?
અરરરર....! આ પૈસાને મેળવવા મેં રાત-દિન એક કર્યો. કાવાદાવા અને પ્રપંચો કર્યા. અનીતિ અને વિશ્વાસઘાત કર્યા.
વળી, પૈસાનો સંગ્રહ કરવા મારા જીવનમાં પણ હું ખાસ ભોગ-વિલાસ ભોગવી શક્યો નહિ. શાંતિથી જંપીને બેસી શક્યો નહિ. દાનાદિ પણ મેં કાંઈ ન કર્યા. કંજૂસ માણસ તરીકે પ્રસિદ્ધ થયો.
અનેકોના પસીના ઉતારીને, લોહી નીચોવીને જે પૈસો મેં ભેગો કર્યો, તે બધો પૈસો ભેગો મળીને ય મારું આજનું દુઃખ દૂર કરી શકતો નથી; માટે લાગે છે કે આ પૈસા પાછળની મારી દોટ મારા જીવનની ગંભીરમાં ગંભીર ભૂલ છે.
ખેર! જે બન્યું તે ખરું. હવે મારે મારી ભૂલ ચાલુ રાખવાની ભૂલ કરવી નથી. મારે મારી ભૂલ સુધારવી છે. તેનું પ્રાયશ્ચિત્ત કરવું છે અને તેથી આજે હમણાં જ હું પરમેશ્વરને યાદ કરીને, તેમના ચરણોમાં વંદના કરીને, સંકલ્પ કરું છું કે જો હું આ દુઃખમાંથી મુક્ત થઈશ તો મારી આ સંપત્તિનું છૂટે હાથે દાન દઈશ.
મારા જેવો શ્રીમંત માણસ જો છતે ડૉક્ટરે, છતી દવાએ આટલું બધું દુઃખ સહન કરે તો બિચારા ગરીબોનું તો શું થતું હશે? તેમની પાસે ડૉક્ટરને કોણ લાવતું હશે? તેને દવા જોવા પણ મળતી હશે ખરી? - ના, બસ જાગ્યા ત્યારથી સવાર, હવે ઊંઘવું નથી. હવે પૈસા પાછળ દોટ મૂકવી નથી. હવે તો આ પૈસો તે દુઃખીઓ પાછળ ફના કરવો છે.”
૧૩૦
9 કર્મનું કમ્યુટર