Samaraditya Mahakatha Part 1

SR No.: 008950
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhadraguptasuri
Publisher: Mahavir Jain Aradhana Kendra Koba
Publication Year: 2007
Total Pages: 523
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Literature
File Size: 15 MB

Page 297

જીવરાજને ડંખ મારવા તત્પર દેખાતા હતા.
જીવરાજે કૂવામાં નીચે જોયું. તો લાંબો અને જાડો અજગર ફૂંફાડા મારતો હતો! કરવત જેવા એના ભયંકર દાંત હતા. દિગજ જેવી એની મોટી કાયા હતી. એણે પોતાનું મોઢું ફાડેલું હતું ને તેની લાલ-લાલ આંખો જીવરાજ તરફ મંડાયેલી હતી...' હમણાં નીચે પડે... ને હું ગળી જાઉં!'
જીવરાજ ખૂબ ગભરાયો. તેણે ઉપર જોયું. “જ્યાં સુધી આ ઘાસનો સહારો છે અને જ્યાં સુધી આ વડવાઈને લટકી રહ્યો છું... ત્યાં સુધી જ હું જીવતો છું.' આ વિચારે છે ત્યાં એણે વડવાઈની ઉપર બેઠેલા બે ઉદરને જોયા, મોટા કૂતરા જેવડા એ બે ઉંદરો એ જ વડવાઈને પોતાના તા દાંતથી કાપી રહ્યા હતા. એક ઉદરનો રંગ ધોળો હતો, બીજાનો રંગ કાળો હતો..
બીજી બાજુ... વટવૃક્ષ હલી ઊઠડ્યું! જીવરાજે જોયું તો પેલો વનણાથી વૃક્ષને પોતાની સૂંઢથી પકડીને હચમચાવતો હતો... વૃક્ષને જડમૂળથી ઉખેડી નાંખવા ધમપછાડા કરતો હતો.
પેલી રાક્ષસી પોતાના લાંબા-લાંબા દાંતોને તતડાવતી અને બે હાથમાં તીક્ષ્ણ કટારીઓ ઉછાળતી, કૂવાના કાંઠા ઉપર ઊભી હતી. જીવરાજે આંખો મીંચી દીધી..
ત્યાં જીવરાજના મસ્તક પર એક મધુબિંદુ પડ્યું. તેણે આંખો ખોલી... ઉપર જોયું. વડવાઈ ઉપર એક મધપૂડો હતો. વૃક્ષ હાલવાથી મધપૂડાની માખીઓ ઊડી હતી. અને મધપૂડામાંથી મધ ટપકતું હતું. જીવરાજે પોતાનું મોં ફાડ્યું... જીભ ઉપર મધનાં બિંદુઓ પડવા માંડ્યાં.. એને મજા આવી ગઈ! એ બધાં દુઃખો ભૂલી ગયો. બધા ભયોને વીસરી ગયો.. મધુબિંદુઓનો આસ્વાદ લેવા લાગ્યો. ત્યાં વળી નવી આફત ઊભી થઈ. ક્રોધે ભરાયેલી મધમાખીઓ જીવરાજના શરીરે વળગી પડી. ડંખ મારવા લાગી. છતાં જીવરાજ એની પરવા કરતો નથી. એ મધનાં બિંદુઓ ચાટવામાં મશગૂલ છે!”
આચાર્યદેવ અટક્યા. કુમાર અને કુસુમાવલી એકાગ્ર ચિત્તે કથા સાંભળી રહ્યાં હતાં. આચાર્યદેવ અટકી ગયા એટલે કુમારે પૂછ્યું :
ભગવંત પછી શું થયું?” ‘કુમાર, આ ઉપનય-કથા છે. કથા પૂરી થઈ! હવે એનો ઉપનય સમજાવું છું.'
ક
-
ક
શ્રી સમરાદિત્ય મહાકથા
છG