________________
મહારાજ સાહેબ,
મારા મનની નબળી કડી ગણો તો નબળી કડી અને બેવકૂફી કહો તો બેવકૂફી એ છે કે મને મીઠાઈ જેટલી ભાવે છે એના કરતાં ય પ્રશંસાના શબ્દો ખૂબ ભાવે છે. પ્રશંસાના શબ્દો સાંભળતા રહેવાનું મારા મનને જાણે કે એક જાતનું વ્યસન પડી ગયું છે. મારી આ વૃત્તિનું દુઃખદ પરિણામ એ આવ્યું છે કે મારી ભૂલોની આજુબાજુવાળાને જાણ થતી હોવા છતાં કોઈ મારી ભૂલ કાઢતું જ નથી. હું કરું શું ?
સુધીર,
એક વાત તું સમજી રાખજે કે મૂર્ખાઓના મોઢે કલાકો સુધી વખાણ સાંભળવા કરતાં ય બુદ્ધિમાનના મોઢે એક મિનિટનો ઠપકો સાંભળવો એ આત્મા માટે અને જીવનને માટે વધુ લાભદાચી છે.
તું લખે છે ‘મારી ભૂલો જાણવા છતાં કોઈ કાઢતું નથી' કારણ છે આની પાછળ. સહુને ખ્યાલ આવી ગયો છે કે તને તારા અહંની પુષ્ટિ સિવાય બીજા એકેયમાં રસ નથી. શા માટે ભૂલ કાઢીને કોઈ તારો કોપ વેઠે ? શા માટે ભૂલ કાઢીને તને કોઈ પોતાનો દુશ્મન બનાવે ? અને સ્પષ્ટ શબ્દોમાં કહું તો દારૂના વ્યસનીને જેમ દૂધ કે દવા બેમાંથી
ક
