________________
મહારાજ સાહેબ,
જીવનમાં એક જબરદસ્ત મુશ્કેલી એ સર્જાઈ છે કે કેટલીય વ્યક્તિઓ પ્રત્યે મારા હૈયામાં ઉત્કટ લાગણી હોવા છતાં એ લાગણીને અભિવ્યક્ત કરવાની મને આદત નહોવાના કારણે એ વ્યક્તિઓના મનમાં મારા માટે એક ગેરસમજ ઊભી થઈ ગઈ છે કે હું તેઓને માટે કોઈ લાગણી ધરાવતો જ નથી. પ્રશ્ન મારો એ છે કે શું લાગણીને અભિવ્યક્ત કરતા રહેવાનું જરૂરી જ છે ?
પ્રેમ,
લાગણી તો ઘંટ જેવી છે. મંદિરમાં ઘંટ હોવા છતાં જો એને વગાડવામાં નથી આવતો તો ઘંટના અસ્તિત્વનો ખ્યાલ પણ નથી આવતો. અને મહત્ત્વની વાત તો એ છે કે ઘંટની સાર્થકતા એનો રણકાર સંભળાતો રહે એમાં જ તો છે. જો એનો રણકાર સાંભળવાનો જ ન હોય, સંભળાતો જ ન હોય તો એનું હોવું - ન હોવા બરાબર જ છે ને ?
તું લખે છે કે વ્યક્તિઓ પ્રત્યે મારા હૈયામાં લાગણી હોય તો છે જ; પરંતુ હું એને અભિવ્યક્ત " નથી કરતો’ કારણ છે કાંઈ? સામી વ્યક્તિઓ અપાત્ર છે એટલે તું લાગણીને અભિવ્યક્ત નથી
