________________ 491 ધણ કણ ગજ રથ ઘોડલા એ, ગામ નયર પુર દેશ તો; મનવાંછિત ફલ્યાં એ. નિરધન તે ધનવંત થયા એ, તસ ઘરે ન ઓળખે નારી તો, સમ કરે વલી વલી એ. આલેઇ આલે૨. દુઃખ દારિદ્ર હરે જગતતણાં એ, મેઘ પરે વરસીદાન તો, પૃથ્વી અનૃણ કરી એ. એ બહુ નર નારી ઉત્સવ જુએ એ, સુરનર કરે રે મંડાણ તો; જિન દીક્ષા વરી એ. આલેo આલેo 3. વિહાર ક્રમ જગગુરૂ કિયો એ, કેડે આવ્યો માહણ મિત્ર તો; નારી એ સંતાપિયો એ. જિન યાચક હું વિસર્યો એ, પ્રભુ બંધ થકી દેવદુષ્ય તો; પટ ખંડ કરી દીજીએ એ. આલેઇ આલે) 4. ઢાળ આઠમી (છઠ્ઠી ભાવના-ધરો-એ દેશી) જસ ઘર પ્રભુ કરે પારણું, સુર તિહાં કંચન વરસે અતિ ઘણું આંગણું દીપે તેજે તેહ તણું એ, દેવદુંદુભિ વાજે એ; તિણ નાદે અંબર ગાજે એ,છાજે એત્રિભુવનમાં સોહામણું એ. 1. (ત્રોટક) સોહામણું પ્રભુ તપ તપે બહુ, દેશ વિદેશે વિચરતા; ભવ્ય જીવને ઉપદેશ દેઈ, સાતે ઇતિ શમાવતા; ષટ માસ વન કાઉસ્સગ્ન રહી, જિન કઠીન કર્મ દહે સહી; ગોવાળ ગોકુલ ભળાવીયા, વીર મુખે બોલ્યા નહીં. 2. (ઢાળ) ગોકુલ સવિ દહ દિશિ ગયા, તિણે આવી કહે મુનિ, કિહાં ગયા ઋષિરાય, ઉપર. મૂરખ કોપીયા એ,
