Page Text
________________
આપ્તવાણી-૨
૨૧૭
૨૨૮
આપ્તવાણી-૨
હોસ્પિટલમાં મૂક્યા હોય એવા દેખાય છે, સારાસારનું ભાન જ જતું રહ્યું છે. હિતાહિતનું ભાન તો એને વિચારમાં જ નથી આવ્યું, મારું હિત શેમાં અને મારું અહિત શેમાં એવો વિચાર જ નથી આવતો. સારાસારનું ભાન નથી, હિતાહતનું ભાન નથી, કોઇ પણ પ્રકારનું ભાન નથી.
મેન્ટલ હોસ્પિટલમાં મન પણ ગાંડું થઈ ગયું છે, વાણી પણ ગાંડી થઇ ગઇ છે અને દેહનાં હલનચલને ય ગાંડા થઇ ગયાં છે. હવે આ ત્રણે ય ભાગ ગાંડા થઇ ગયા છે. હવે રીપેર પણ શી રીતે કરવાં ? શી રીતે રીપેર થાય ? એકાદ ભાગ ગાંડો થયેલો હોય તો રીપેર કરી શકાય. આ ત્રણે ય ભાગ હવે ઇમ્પોર્ટ કયાંથી કરવા ? કોઇ જગ્યાએ હોતા નથી ને? એટલે ગાંડાની હોસ્પિટલમાં અથડાઇ અથડાઇ ને કટાઈ ને બધા ખડીયા ભાંગી જશે ! ભમરડા બધા તૂટી જશે, અથડાઇ અથડાઇ ને. બાકી, જગત ગાંડાની હોસ્પિટલ થઇ ગયું છે.
હિન્દુસ્તાનમાં તો સો ઘરો હોય, તેમાં પચાસ ઘર બહુ ત્યારે તો દુર્જનનાં હોય અને પચાસ સજ્જનનાં હોય; તો એ પચાસમાં પાંચ જ ઘર કલેશવાળાં હોય ને પિસ્તાલીસ ઘરો તો કલેશ વગરનાં હોય, એવું આ હિન્દુસ્તાન ! જો ડાહ્યાનું હિન્દુસ્તાન હોય તો પિસ્તાલીસ ઘરોમાં કલેશ ના હોય. સો ઘરોમાં પચાસ તો દુર્જનનાં ઘરો હોય, એ તો જાણે કલેશકંકાસમાં જ જીવે, પણ બીજા પચાસમાં પાંચ જ ઘર કલેશવાળાં, બીજા પિસ્તાલિસ ઘર કલેશ વગરનાં હોય, સેકડ ૪૫ ટકા, પણ આ તો હજારે શું લાખોમાં પણ એક ઘર કલેશ વગરનું નથી. એટલે ગાંડાની હોસ્પિટલ કહેવાય, કારણ કે ધર્મસ્થાનોમાં તો સંપૂર્ણ શાંતિ જ વર્તવી જોઇએ, ત્યારે ત્યાં તો સંપૂર્ણ અશાંતિ !!!
એક સાહેબ રોજ ઓફિસે મોટરમાં જાય, તે એક દા'ડો મોટર બગડેલી તે સાહેબ ચાલતા ચાલતા જતા હતા ને પાછા પોતે બોલે ને પોતે સાંભળતા હતા. મને નવાઈ લાગી કે “આ કઈ જાતનો રેડિયો વાગે છે ?” હું એમની પાસે ગયો. મેં તેમને પૂછયું “કેમ આજે મોટર વગર? આપ શું બોલતા હતા ?'
ત્યારે તેમણે કહ્યું, “કંઇ નહીં, કંઇ નહીં.”
તે પોતાનું છુપાવતા હતા.
અલ્યા, મહીં વિચાર કરે તેનો વાંધો નથી, પણ આ વિચારવાનું મોઢામાંથી ય નીકળી જાય છે ? ! આ તો મોટો ઓફિસર ને આવું થઇ જાય છે ! આ તો વિચારવાનું મોઢેથી નીકળી જાય તો દશા જ બેસી જાયને ! લોક પૂછે કે ભાઇ, શું ગણગણો છો ?” આ તો વિચારતો હતો કે શેઠને ગોળી મારવી છે અને વિચારવાની વાત જો મોઢેથી લીકેજ થઇ જાય તો ! આ તો બધાં કાણાં, એકે ય ઘડો આખો નહીં. સાસુ વહુ જોડે ભાંજગડ થઈ હોય તો બબડતી જાય ! આ તો ફૂટેલા ઘડા કહેવાય !
આપણો ઘડો કેવો હોવો જોઇએ કે સહેજ પણ કાણું ના હોય, પાણી ઝમવું પણ ના જોઇએ. ‘ઝમે' કોને કહેવાય ? સામો માણસ તારણ કાઢી બેસે કે, આ શું ગણગણે છે એવું ના હોવું જોઇએ. અરે, છોકરાને ય કંઇ પૂછવું હોય તો કહે કે પછી પૂછીશું, હમણાં નહીં. બાપ ગણગણતો હોય તો છોકરાં ય સમજી જાય ને !
પેલા ઓફિસરને કોઇ બોસ જોડે ભાંજગડ થઈ હશે, તેથી ગણગણતો હતો. બોસ તો કોણ ? કે જે ભાંજગડુ કરે તેનું નામ બોસ ! આપણે કોઈને અન્ડરહેન્ડ રાખવો તો કોઈ બોસ તો થાય જ ને ?
અત્યારનું વર્લ્ડ તો ગાંડાની હોસ્પિટલ જેવું થઇ ગયું છે, તે અભિપ્રાય આપીને કયારે ફેરવી નાખે એ કહેવાય નહીં. હમણાં કહે કે, ‘તમે બહુ ડાહ્યા છો’ અને કઈ ઘડીએ ‘તમે અક્કલ વગરના છો’ એવું સર્ટિફિકેટ આપી દે એ કહેવાય નહીં ! એવા મેન્ટલ લોકોના સર્ટિફિકેટથી શું ડરવાનું ? આ તો કેવું બોલશે તે કહેવાય નહીં. મેન્ટલોમાં ડાહ્યા રહેવા જાય તો રહેવાય નહીં. અત્યારે તો બધા જ મેન્ટલ છે, આ ગાયો-ભેંસો ડાહી કહેવાય.
આ રસ્તા ઉપર માણસ જોઇએ તો એમ થાય કે લાવ વરસ દહાડો સાથે રહીએ ? અરે, અત્યારે તો ઊલટી આવે એવું લોક, ચારે કાળમાંથી ફેંકી દીધેલો માલ એમાં રીલેશન શેનું કરવાનું ? તું ચળામણ ને પેલા ય એ જ ચળામણ માલ !
| SR No. | 008829 |
| Book Title | Aptavani 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dada Bhagwan |
| Publisher | Dada Bhagwan Foundation |
| Publication Year | 1997 |
| Total Pages | 256 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati & Akram Vigyan |
| File Size | 98 KB |