Page Text
________________
આપ્તવાણી-૩
૯૯
૧૦
આપ્તવાણી-૩
પ્રશ્નકર્તા : ગજસુકુમારને માથે પાઘડી બંધાવી, તે વખતે તેમની સ્થિતિ શું ? વેદનાની અસર ના થઇ એનું કારણ એમનું લક્ષ આત્મામાં પેસી ગયું, તે ? એટલે બહારના ભાગમાં શું થાય છે તેની તેમને ખબર ના રહી ?
દાદાશ્રી : વેદનાની અસર થઇ. રહેવાયું નહીં ત્યારે ભગવાનના શબ્દો યાદ આવ્યા કે હવે ચલો આપણા દેશમાં. અસર થયા વગર આત્મા ‘હોમ ડિપાર્ટમેન્ટમાં પેસે તેવો નથી.
પ્રશ્નકર્તા : તે વખતે લક્ષ ‘એટ એ ટાઇમ’ બે જગ્યાએ રહે ? વેદનામાં ને આત્મામાં ?
દાદાશ્રી : શરૂઆતમાં ધૂંધળું રહે. પછી વેદનામાં લક્ષ છોડી દે ને એક આત્મામાં જ પેસી જાય. જેને આત્મજ્ઞાન ના મળ્યું હોય તેને આવી અશાતા વેદનીય અધોગતિમાં લઇ જાય, ને જ્ઞાનીને તે મોક્ષે લઇ જાય !
કેવળજ્ઞાન સ્વરૂપ કેવું દેખાય ? આખા દેહમાં આકાશ જેટલો જ ભાગ પોતાનો દેખાય. આકાશ જ ખાલી દેખાય, બીજું કશું દેખાય નહીં, કોઇ મૂર્ત વસ્તુ એમાં ના હોય. આમ ધીમે ધીમે અભ્યાસ કરતા જવાનું છે. અનાદિકાળના અન્-અભ્યાસને ‘જ્ઞાની પુરુષ'ના કહેવાથી અભ્યાસ થતો જાય, અભ્યાસ થયો એટલે શુદ્ધ થઇ ગયું !
પ્રશ્નકર્તા : ‘હું કેવળજ્ઞાન સ્વરૂપ છું’ એમ વધારે બોલીએ તો વાંધો
પ્રશ્નકર્તા: કેવળજ્ઞાની અને જ્ઞાનીપુરુષ એમાં ફેર કેટલો ?
દાદાશ્રી : કેવળજ્ઞાની કોણ કે જેને બધી વસ્તુ જ્ઞાનથી દેખાય, જ્યારે ‘જ્ઞાની પુરૂષ’ને બધી વસ્તુ સમજમાં હોય, બાધભારે હોય. જયારે કેવળજ્ઞાનમાં પૂર્ણ ફોડ હોય, બાધે ભારે ના હોય. કેવળજ્ઞાની કાર્ય સ્વરૂપે થયેલા હોય અને જ્ઞાની પુરુષ કારણ સ્વરૂપે થયા છે, એટલે કે કેવળજ્ઞાનનાં કારણો સેવી રહ્યાં છે. એ કેવું છે કે એક માણસ વડોદરા જતો હોય, અહીંથી દાદર સ્ટેશન પર વડોદરા જવા માટે ગયો હોય ને આપણને કોઇ પૂછે તો કહીએ કે, વડોદરા ગયા. થઇ રહેલા કાર્યને કારણમાં આરોપણ કરી શકાય.
અમને કેવળજ્ઞાન આંગળી અડીને છટકી ગયું, પચ્યું નહીં, ચાર ડિગ્રી ઓછું રહ્યું. તે આ કેવળજ્ઞાનમાં નાપાસ થયો તે તમારે માટે કામ લાગ્યો.
પ્રશ્નકર્તા : દાદા, તમને અમે પ્રશ્નો પૂછીએ છીએ તેના જવાબ સચોટ ને તક્ષણ આપો છો, પણ તે કોઇ શાસ્ત્રના આધારનું નથી હોતું. તો તે તમે ક્યાંથી જવાબ આપો છો ?
દાદાશ્રી : હું વિચારીને કે વાંચેલું નથી બોલતો, કેવળજ્ઞાનમાં આમ જોઇને બોલું છું. આ તમે સાંભળી રહ્યા છો, જોઇ રહ્યા છો તે કેવળજ્ઞાનનો પ્રકાશ છે. આ બધી વાણી કેવળ જ્ઞાનમય છે. કેવળજ્ઞાનનાં અમુક જ જોયો અમને દેખાતાં ના હોય. આ તો દુષમકાળનું કેવળજ્ઞાન
દાદાશ્રી : કશો વાંધો નહીં. પણ શબ્દરૂપે બોલવાનો અર્થ નહીં, સમજીને બોલવું સારું. જ્યાં સુધી અશુદ્ધ બાબત આવે ને તે વખતે મહીં પરિણામ ઊંચાનીચાં થઇ જાય ત્યાં સુધી ‘હું શુદ્ધાત્મા છું' બોલવું સારુ. પછી આગળની શ્રેણીમાં ‘હું કેવળજ્ઞાન સ્વરૂપ છું' એમ બોલાય. ગુણોની ભજના કરે, તો સ્થિરતા રહે ! આ મારું સ્વરૂપ છે અને આ ન હોય, આ જે થાય છે, એ મારું સ્વરૂપ ન હોય. એવું બોલો તો ય ઊંચાનીચાં પરિણામ બંધ થઇ જાય, અસર ના કરે. આત્મા શું છે ? એના ગુણ સહિત બોલવું, જોવું, ત્યારે એ પ્રકાશમાન થાય.
અજ્ઞાનથી માંડીને કેવળજ્ઞાન સુધીના બધા જ ફોડ નીકળ્યા છે, કોઇ શાસ્ત્રમાં જડશે નહીં એવી અપૂર્વ વાતો છે. આ બહુ ઝીણી વાતો છે, આ સ્થલ નથી. ચૂલ વટાવ્યું, સૂક્ષ્મ વટાવ્યું સૂક્ષ્મતર વટાવ્યું અને આ સૂક્ષ્મતમની વાત છે. માટે ‘આ’ પરપોટો જીવે છે ત્યાં સુધી કામ કાઢી લો. એ છે ત્યાં સુધી વાતો સાંભળવા મળે, પછી આ લખેલી વાણી તથારૂપ ફળ આપે નહીં. પ્રત્યક્ષ સાંભળેલું હોય તેને શબ્દ ઊગ્યા વગર રહે નહીં. આ શબ્દો એકે ય નકામા જવાના નથી. જેની જેટલી શક્તિ એને એટલું પાચન થઇ જવાનું. આ કેવળજ્ઞાનમય વાણી છે. જ્યાં બુદ્ધિ
| SR No. | 008826 |
| Book Title | Aptavani 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dada Bhagwan |
| Publisher | Dada Bhagwan Foundation |
| Publication Year | 2003 |
| Total Pages | 166 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati & Akram Vigyan |
| File Size | 95 KB |