Aptavani 01

SR No.: 008824
Original Sutra Author: N/A
Author: Dada Bhagwan
Publisher: Mahavideh Foundation
Publication Year: 2006
Total Pages: 129
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Akram Vigyan
File Size: 48 KB

Page 5

સંપાદકીય ‘સર્વજ્ઞ દાદા ભગવાનની’ પ્રગટ સરસ્વતી સ્વરૂપ વાણીનું અહીં સંકલન કરવામાં આવ્યું છે. જેના સુચરણોમાં કાળ, કર્મ ને માયા થંભી જાય છે એવા પરમાત્મા સ્વરૂપની હૃદયસ્પર્શી પ્રગટ વાણીએ કંઈ કેટલાંયને દિવ્યનેત્રી કરી દીધા છે ! આશા છે કે જે કોઈ આ મહાગ્રંથને ‘સાચું જાણવાના કામી’ થઈને વાંચશે, તેને અવશ્ય દિવ્યચક્ષુ પ્રાપ્ત થઈ જ જાય તેવું છે ! શરત એટલી કે અંદરથી દૃઢ ભાવના હોવી ઘટે કે કેવળ એક પરમ સત્યને જ જાણવું છે, બીજું કંઈ જ જાણવું નથી અને બીજું કંઈ પણ જાણવાની થોડીઘણીય છૂપી આકાંક્ષા હશે તો તે મતાગ્રહને લીધે જ હશે. પરમ સત્ય” જાણવાની એકમેવ તમન્ના અને ‘મતાગ્રહ’ એ બેઉ વિરોધાભાસ છે ! મોક્ષ, મુક્તિ, આગ્રહ એ મતમતાદિથી ક્યારેય પ્રાપ્ત ના થાય. સંપૂર્ણ નિરાગ્રહી, નિષ્પક્ષપાતી થાય ત્યારે કામ સફળ થાય ! મોક્ષ તો ‘જ્ઞાની પુષ’ના ચરણોમાં જ છે ! એવા મોક્ષદાતા જ્ઞાની પુરુષની જ ઓળખાણ થાય અને સાંધો મળી જાય તો મોક્ષ રોકડો હાથમાં મળી જાય ! આવો રોકડો મોક્ષ અનેક લોકોએ પ્રાપ્ત કર્યો છે અને તેય એક કલાકમાં જ ! માન્યામાં ના આવે, સાંભળવામાં પૂર્વે ક્યારેય પણ ના આવી હોય તેવી આ અપૂર્વ વાત છે, છતાંય અનુભવમાં આવેલી હકીકત છે !
મોક્ષ અતિ અતિ સુલભ છે પણ ‘જ્ઞાની પુરુષનો ભેટો થવો અતિ અતિ દુર્લભ છે ! અને તેમની ઓળખાણ પડવી એ તો અતિ અતિ સો વખત દુર્લભ, દુર્લભ, દુર્લભ છે !
પરમ સત્ય જાણવાના કામી'ને જ્ઞાની પુરુષનું વર્ણન ઓળખાણ માટે ઘણું જ ઉપયોગી થઈ પડશે. જ્ઞાની પુરુષની ઓળખાણ શી રીતે પડે? શી રીતે ઓળખાય ?
જ્ઞાની પુરુષની ઓળખાણ એકમાત્ર તેમની વીતરાગ વાણી ઉપરથી થઈ શકે. બીજું કોઈ સાધન આ કાળમાં નથી. પૂર્વેના કાળમાં તો લોકો એટલા બધા ડેવલપ થયેલા હતા કે જ્ઞાનીની આંખ જોઈને તે વીતરાગતા ઓળખી જાય. જ્ઞાની પુરુષ સમય માત્ર વીતરાગતા વિહોણા ના હોય !
બાકી જ્ઞાની પુરુષને એમના ગુણોથી ઓળખવા જોઈએ. પણ
એમના ગુણોની ઓળખાણ સામાન્ય મનુષ્યને શી રીતે પડે ?
જ્ઞાની પુરુષને ૧૦૮ ગુણો હોય. એમાં મુખ્ય ચાર ગુણ જે કોઈનેય પ્રાપ્ત ના થાય તેવા હોય.
(૧) જ્ઞાનીમાં સૂર્ય ભગવાન જેવો પ્રતાપ હોય. ગજબના પ્રતાપી હોય. પ્રતાપ એમની આંખોમાં જ હોય. એ પ્રતાપ તો એ જ્યારે દેખાડે. ત્યારે ખબર પડે !
(૨) ચંદ્રમા જેવી સૌમ્યતા હોય. સૌમ્યતા એવી હોય કે એની ઠંડકને લીધે સહુ કોઈ મહાત્માઓને જ્ઞાની પાસેથી ખસવાનું જ મન ના થાય. એમની સૌમ્યતા તો સૂર્યના તાપનેય ઓગાળી નાખે તેવી હોય. ગમે તેવો તપેલો આવે ને આંખોમાં સૌમ્યતા જોતાં જ ઠંડોગાર થઈ જાય. પ્રતાપ અને સૌમ્યતા બેઉ ગુણ એકસાથે એકમાત્ર જ્ઞાનીને જ હોઈ શકે. બાકી કેટલાકને એકલો પ્રતાપ હોય ને સૌમ્યતા ના હોય અને સૌમ્યતા હોય તેને પ્રતાપ ના હોય. યથાર્થ જ્ઞાનીને એક આંખમાં પ્રતાપ અને એક આંખમાં સૌમ્યતા હોય.
(૩) સાગર જેવી ગંભીરતા હોય. જે કોઈ જે કંઈ આપે તે સમાવી લે અને ઉપરથી આશીર્વાદ આપે.
| (૪) સ્થિરતા, અડગતા તો મેરુ પર્વત જેવી હોય. બાહ્ય કોઈ પણ સંયોગ તેમની આંતરિક સ્થિરતાને હલાવી ના શકે. આ અડગતા અને સંગી ચેતનામાં બહુ ફેર છે. કેટલાક દીવા ઉપર દશ મિનિટ વગર હાલ્ય હાથ રાખે તેને સ્થિરતા ના કહેવાય. એ તો હઠાગ્રહ કહેવાય, અહંકાર કહેવાય. જ્ઞાની સંપૂર્ણ નિર્અહંકારી હોય, સહજ હોય. દેહની અસરની સાથે લેવા-દેવા નથી. જ્ઞાની તો જ્યાં દઝાવાય ત્યાં એક તો હાથ નાખે જ નહીં ને ભૂલથી પડી જાય તો ઝટ લઈ લે ! દેહ પણ સહજ સ્વભાવમાં હોય. બાકી અંદરથી જ્ઞાન સ્થિરતા ગજબની હોય ! ગમે તે સંયોગમાં અંદરનું એકેય પરમાણુ ના હાલે તેને અસલ સ્થિરતા કહી છે ! મહીં જરાય ડખો ના થાય, જરાય બળતરા ઉત્પન્ન ના થાય તે જ સ્થિરતા. બહારની બળતરા તે તો દેહના સ્વાભાવિક ગુણથી ઉત્પન્ન થયેલી હોય. તેને ને આંતરિક બાબતોને કંઈ સંબંધ નથી.