________________
॥ १३०६ ॥ ॥ १३०७॥ ।। १३०८ ॥ ॥१३०९॥
निर्मतस्य दूरमुत्सार्या पार्श्वतो मामतिष्ठिपत् । बन्धनं वपुषि स्वस्मिन् निर्दयेन विनिर्मितम् मत्स्वामी धैर्यमाधाय तावत्कालं तु सोढवान् । ताची मे दशां दृष्ट्वा धीरतारहितोऽभवत् रुदभश्रमुखः सोऽवक " प्रिये ! त्वं मम हेतवे । कदाप्यश्रुतपूर्वो हा ! सहसे वेदनामिमाम महन्धुजनकष्टेऽपि यो न शोको ममाऽजनि । नववध्वास्तु दुःखेन समे मर्माणि कन्ततिः सकलजनतो भार्यामध्येऽधिका मनसः स्थिति-त इह मतं भार्यादुखं सतामपि दुःसहम् । प्रहगण इतो भार्यास्थाने करोति सदा दृशं, प्रकृतिविवशस्तस्मात् सर्गोऽधुना सकलोऽप्ययम् । श्रुत्वेति तस्करा सोऽपि बलिष्ठमिव कुञ्जरम् मत्वा मत्स्वामिनं भूमा-पाहत्याऽपातयत्क्रुधा "आस्तां बन्धेन तद्धस्तौ पृष्ठन सह संयुतौ तमेवं निश्चलं कृत्वा काष्ठे चोपाविशत्स तु तत्र स्थितश्चदुष्टः स आममांसमभक्षयत् । मदिरां चापियत्कण्ठ-पर्यन्तं राक्षसोपमः मृत्युचिन्ताया प्रोक्तं मया हे प्रियवल्लभ । निर्दयेऽस्मिन्स्थलेऽस्माकं मरणं हा ! भविष्यति ततोऽवोचमहं " चौरं कौशाम्ब्या व्यवहारिणः । पुत्रोऽयमेककथाह नगरप्रेष्ठिनः सुता निजेप्सितानि रत्नानि सुवर्णमौक्तिकानि च । प्रवालादीन्यमूल्यानि दापयिष्यामि ते ततः अस्माकं तातयोः पार्श्वे पत्रं दत्वा निजं नरम् । प्रहिणु स्वं स तत्सर्व लात्वाऽऽगच्छेत्तदा ध्रुवम्
॥१३१०॥ ॥१३११॥ ॥ १३१२॥ ॥ १३१३ ॥ ॥१३१४ ॥ ॥१३१५॥ ॥१३१६ ॥
BESEXEEEEEEEEEEEEEXEXXEERA
