________________
રાખતા હતા. તેઓએ જીવનમાં નિયમોને મહત્વનું સ્થાન આપ્યું હતું. તેમણે અપનાવેલા કેટલાક નિયમો આ પ્રમાણે છે. - હું ઉત્તમ જૈન બનીશ. ઉત્તમ જૈનપણું સમજવા શાસ્ત્રનું અધ્યયન કરીશ. જૈન શાસ્ત્રોમાં અધ્યયન માટે ગમે તેવા કષ્ટ સહીશ. સંસ્કૃત, પ્રાકૃત, પાલી, અર્ધમાગધી વગેરે ભાષાનું જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરીને અધ્યયન કરીને બ્રહ્મચર્યનું પાલન કરીશ. સ્ત્રી વર્ગ સાથે પરિચયમાં નહિ આવું. સત્ય બોલીશ. સ્વાર્થ માટે કોઈની જૂઠી ખુશામત કરીશ નહિ. જાહેરમાં કોઈની અંગત વાત કરીશ નહિ. કોઈને ક્રોધ થાય એવા વચન પ્રવૃત્તિ કરીશ નહિ. શત્રુનાં સગુણો હશે તે વખાણીશ કોર્ટમાં જુઠી સાક્ષી આપીશ નહિ. હંમેશા ભૂલોની આલોચના કરીશ. નિત્ય જિનેશ્વરજી પ્રતિમાના દર્શન કરીશ. રોગી, દીન મનુષ્યોની હંમેશા સેવા કરીશ.
આવા કડક નિયમોનું તેઓ પાલન કરતાં આત્મવિકાસના પગથિયા ઉત્તરોત્તર ચઢી રહ્યા હતા.
એકવાર આજોલ ગામમાં જુના વેરઝેર ને કારણે પાસેના ગામના ઠાકોરો ગામની ગાય-ભેંસ-પશુ ધનને લાકડી વગેરેથી હંકારી જવા લાગ્યા, આવી આફતના સમયે ગામમાં બુંગિયો વાગતો હોય છે. આ બંગિયાનો અવાજ સાંભળીને હાથમાં લાકડી વગેરે સાધનો લઈને બહાર નીકળવાને બદલે બધા લોકો ઘરનાં બારણાં બંધ કરીને અંદર ભરાઈ જવા લાગ્યા. આ દૃશ્ય જોઈને નીડર બહાદુર બહેચર તરતજ ઉપાશ્રયની બહાર હાથમાં દંડો લઈને અન્યાયનો સામનો કરવા નિકળ્યા. એમની પડછંદ કાયા અને પહાડી અવાજ સાંભળીને પાસેના ગામના ઠાકરડાઓ ગાય ભેંસ ત્યાં જ રાખીને ભાગી ગયા. લોકો કહેવા લાગ્યા કે-એ તો કણબીપુત્ર છે માટે લડવા તૈયાર થયા છે એનામાં જૈન ધર્મના સંસ્કાર ક્યાંથી હોય ? આવી ટીકાનો સણસણતો ઉત્તર આપતા તેમણે કહ્યું કે “જૈન ઘર્મ વીરો નો ધર્મ છે. ક્ષત્રિયોનો ધર્મ છે. ઈતિહાસ જોશો તો ખબર પડશે કે કેટલાયે જૈન રાજા, જેન પ્રજા અને જૈન સાધુઓએ ધર્મરક્ષા કાજે હથિયાર ઉપાડ્યા છે. કાયર બનશો તો મંદીર, ઘર, ઉપાશ્રય કે દુકાનની રક્ષા કેવી રીતે કરી શકશો. જીવદયાના બહાના હેઠળ કાયરતા પંપાળવી એના કરતાં પ્રાણની આહુતિ આપવી સારી.'
