________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
५७
राख्यो. वखतसर एक स्त्री जइने खावातुं बोल्या विना आपी जती. पुत्र वखतसर खातो, सुइ रहेतो, पेली बकरी विना बीजा कोइने देखी शकतो नहोतो. बकरीनी पेठे आ पुत्र घावडी चालवा लाग्यो, बकरी ३ में शब्द करती हती तेने जोइ कुमार पण बेंबे शब्द बोलतां शीख्यो. कुमार बारवर्ष पर्यंत भोयरामा रह्यो, प्रधाने एक दिवस पेला राजपुत्रने भोंयरामांथी व्हार काढयो. पुत्र मनुष्यने देखी भडकवा लाग्यो, सूर्यने देखीने तो चमकयो, अने भयभ्रान्त थयो. प्रधान पुत्रने राज्यसभामा उचकी लइ गयो. हजारो माणस सभामां हतुं त्यां आ पुत्रने मूकयो, राजाों पुछयु, हे प्रधान ! आ कोण छे. प्रधाने कह्यु साहेब : आपनो पुत्र छे. राजाों पुत्रने बोलान्यो त्यारे आ पुत्र भयभ्रान्त थइ बे हाथ अने बे पगथी बकरीनी पेठे भयथी चाली नासवा लाग्यो, अने बैं बें शब्द करवा लाग्यो, सर्व सभाना माणसो हसवा लाग्यां, तेम तेम आ कुमार भयभ्रान्त थतो में मैं शब्द पोकारवा लाग्यो, राजाए प्रधानने कडं, हे प्रधान ! केम आ पुत्रनी आवी अवस्था थइ छ ? प्रधाने सर्व व्यतिकर राजाने कयो, प्रधाने कह्यु; राजाजी, आ पुत्रे बकरीनो शब्द फक्त भोयरामां सांभळ्यो, तो ते तेटलुंज बोली शके छे. अने तेना जेवू आचरण करे छे माटे सांभळ्या विना तत्त्वज्ञान थतुं नथी, राजाए आ वात सत्यमानी, त्यारबाद प्रधाने आ पुत्रने सम्पग् रीत्या केळवणी आपी, बारवर्ष थतां राजपुत्र महाविद्वान् थयो माटे
For Private And Personal Use Only
