________________
कृच्छ्रेणामध्यमध्ये नियमिततनुभिः स्थीयते गर्भगर्ते, कान्ताविश्लेषदुःखव्यतिकरविषमेयौवने विप्रयोगः । नारीणामप्यवज्ञा विलसति नियतवृद्धभावोऽप्यसाधुः, संसारे रे मनुष्याः ? वदत यदि मुखं स्तोकमप्यस्ति किश्चित् ॥ ४ ॥ तस्मात् संसार विषवृक्षस्य, द्वे फलेखमृतोपमे । शास्त्रामृतरसावादः, सङ्गमः सज्जनः सह ॥ ५॥ अवश्यमेव भोक्तव्यं, कृतं कर्म शुभाशुभम् । कृतकर्मचयोनास्ति, कोटिजन्मशतैरपि ॥ ६॥ पत्रनैव यदाकरीरविटपेदोषो वसन्तस्य किं, नोलूकोऽप्यवलोकते यदि दिवा सूर्यस्य किं दूषणम् । धारा नैवपतन्ति चातकमुखे मेघस्य किं दूषणं, यापूर्वार्जितशर्मदुःखविभवः सैवोपभोग्योजनैः॥७॥ कर्मणाबाध्यते बुद्धि-र्नबुझ्या कर्मबाध्यते । सुबुद्धिरपि यद्रामो-हैमहरिणमन्वगात् ॥ ८॥ अवश्यं भाविनो भावा-भवन्ति महतामपि । नग्नत्वं नीलकण्ठस्य, महादिशयनं हरेः ॥९॥ कर्मणा जायते दुःखं, कर्मणोत्पद्यते सुखम् । सुखदुःखनिपाते हि, कर्म कारणमुच्यते ॥ १० ॥ धनानि भूमौ पशवश्वगोष्ठे, भार्या गृहद्वारि जनाःस्मशाने । देहश्चितायां परलोकमार्गे, धर्मानुगो गच्छति जीव एकः ॥११॥ किश्चज्ञानदाने विशेषतो यतितव्यम् । यता-अपूर्वः कोऽपि कोशोऽयं, विद्यते ज्ञान ! तेऽनप ? । व्ययतो वृद्धिमायाति, चयमायाति संचयात् ॥ १२ ॥ अनेकसंशयोच्छेदि, परोचार्थस्य दर्शकम् । सर्वस्यलोचनं ज्ञानं, यस्यनास्त्यन्ध एवसः ॥१३॥ हर्जुन गोचरंयाति, दत्तं भवति चाचयम् । कम्पान्तेऽपि न याश्य-किमन्यज्ज्ञानसंमितम् ॥१४॥ कान्पच्छामः सुराः खर्गे, निवसामोवयंभुवि । किंवा ज्ञानरसः स्वादः, किंवा स्वादीयसी सुधा ।। १५॥ दर्शनेन समं नास्ति, त्रिलोक्या सुखदायकम् । तस्मात्तदेतद्विज्ञाय, यतितव्यं सदाबुधैः ॥ १६ ॥ दर्शनं ज्ञानमूलं हि, धर्ममूलं चदर्शनम् । वैराग्यभावनाहेतु-स्तदेवाहुर्जिनेश्वराः ॥ १७॥ नास्तिशाखसमं लोके, शिवदंजन्मिनां पुनः। अपरं साधनं तस्मा-त्तदेवाचं समा
For
And Persone
ly
