________________
युक्ति
प्रकाश
वंध्यापुत्रनी पेठे जीवने (एटले) आत्माने अवस्तुपणुं केमन थाय? परन्तु थाय, एवो अर्थ छे. केम? एम जो (कहीशतो) सांभल ? जेम वांझणीनापुत्रने अर्थक्रियाकारिपणाना अभावधी अवस्तुपणुंछे, तेम जीवने अर्थक्रिया कारिपणाना अभावधी अवस्तुपणुं छे. वली जीवनी अर्थक्रिया बंध अने मोक्ष छे. अने ते.
रा मतमा नथी; एवीरीते वंध्यापुत्रसरखो आत्मा होय, एवो काव्यनो अर्थ छे. ॥१६॥
न स्तश्चेदात्मनो बंध-मोक्षौ तर्हि कथं त्वया ॥ भोगीति मन्यते बद्धं । प्रकृत्या भोग्यमान यत् ॥१७॥ | मू.टी.-जो आत्माने बंधअनेमोक्ष नथी, तो जो तुं (ते आत्माने) भोगी एम केम मानेछे ? केमके भोग्यकर्म प्रकृतिएज बांधेलुं छे. ॥१७॥
टी.-नस्तश्चे० चेद्वंधमोक्षौ आत्मनो न स्त स्तर्हि आत्मा भागिति त्वया कथं मन्यते, भोगो हि शुभाड शुभकर्मबंधजनितः स चास्य नास्तीति न भोगित्वव्यपदेशो युक्तः, तथा च प्रकृतेरेव त्वया भोगित्वं वाच्यं, कुत इत्याह, यत्कारणात् भोग्यं कर्म प्रकृत्येव बद्धं नान्येनेति वृत्तार्थः ॥१७॥
टी. भा.-जो बंध अने मोक्ष आत्माने नथी, तो आत्मा भोगी छे एम तुं केम मानेछे? भोग तो शुभअशुभ कर्मोना बंधथी उत्पन्न धयेलोछे. अने ते नथी, तेने नथी, माटे भोगिपणानो व्यपदेश युक्त अने एवीरीते, प्रकृतिनेज तारे भोगिपणुं कहे; शामाटे ? ते कहेछे. जे कारणधी भोग्य कर्म प्रकृतिएज बांध्युछे, अन्ये नही, एम काव्यनो अर्थ छे. ॥१७॥
