________________
'तए 'कर - कर + तए = करेत्तए ।
करित्तए । सिज्झ् - सिज्झ + ए = सिज्झित्तए (सेद्धम् ) उववज्जू - उववज्ज + तए - उववजितए ( उपपत्तम् ) विहर् - विहर + तए = विहरितए (विहर्तुम् ) पास - पास + तए = पासिसए (द्रष्टुम् ) गम् - गम + तए = गमित्तए (गन्तुम् ) "पवन - पव्वज + त्तए = पव्वइत्तए (प्रवनितुम् )
आहर् - आहार + तए = आहारित्तए ( आहर्तुम् ) दल - दल + इत्तए = "दलइत्तए (दातुम् ) अच्चासाद्- अच्चासाद + ए = अचासादेत्तए ( अत्याशात
यितुम् ) १ विशेषे करीने आ प्रत्ययनो उपयोग आर्षग्रंथोमां थएलो छे. वैदिक संस्कृतना अने पालिना तुमर्थक तवे' प्रत्ययनी साथे आ 'त्तए ' प्रत्ययनी विशेष समानता छे (जूओ पाणिनि-३-४-९ वैदिक प्र० तथा पृ० ३०७ नी १ टिप्पणी.
२ " अंतं करेत्तए " " सिज्झित्तए "" देवत्ताए उपवजित्तए " " भुंजमाणे विहरित्तए "-भगवतीसू० श० ७, उ०७ पृ. ३११ स.
३ रूवाइं पासित्तए" देवलोगं गमित्तए "-भगवतीसू० श. ७, उ० ७ पृ० ३१२ स..
४ " पवजाए पव्वइत्तए "" अप्पणा आहारित्तए ""-सुणयाणं दलहत्तए "-भगवतीसू० श. ३, उ० २ पृ० १७१ स०.
५ आर्षताने लीधे 'हर' नो 'हार' थयो छे. ' ६ आर्षताने लीधे अहीं 'इ' आगमरूपे थयो छे.
७ " सयमेव अच्चासादेत्तए"-भगवतीसू० श. ३, उ. २ पृ० १७२ स०.