________________
१७६ दाउणो, दाउत्तो, दाउत्तो, दाऊओ, दाऊउ, दाऊओ, दाऊउ, दाऊहिंतो
दाऊहितो, दाउसुंतो. (शौ० दायारादो, दायारादु) (मा० दायालादो, दायालादु)
(पै० तायारातो, तायारातु) स०- दायारे, दायारंसि, दायारम्मि, दायारेसु, दायारेसुं,
दाउंसि दाउम्मि .. दाऊमु, दाऊमुं.. सं०- हे दाय !, दायार !, दायारा, दाउणो, दायवो,
दायारो !, दायारा! दायओ, दायउ, दाऊ.
ए रीते कत्तार, कतु, ( कर्तृ ), भत्तार, भत्तु ( भर्तृ ) वगेरे शब्दोनां रूपो समजवानां छे. .
ऋकारांतनां प्राकृत रूपाख्यानोनी साथे ज (तेनां ) शौरसेनी, मागधी अने पैशाचीनां पण विशेषतावाळां रूपाख्यानो आपेलां छे.
ऋकारांतना अपभ्रंशरूपाख्यानो आ प्रमाणे छे
आगळ का प्रमाणे दरेक ऋकारांत अंग, अकारांत अने उकारांत थया पछीज प्राकृतमां वापरी शकाय छे, तो ए--मूळ ऋकाशंतना-अकारांत अंगनां अपभ्रंशरूपो वीर 'नां अपभ्रंशरूपो जेवां करवानां हे अने ए उकारांत अंगनां, 'माणु 'नां अपभ्रंशरूपो जेवां समजवानां छे. कदाच कोई मूक ऋकारांत अंग प्राकृतमा आवता इकारांत थतुं होय तो तेनां अपभ्रंशरूपो । इसि' नां अपभ्रंशरूपो नेवां जाणी लेवा.
