________________
१६५ स०-भाणुसि, भाणुम्मि भाणूमु, माणूसु. सं०-भाणु ! भाणू ! भाणुणो ! भाणवो ! भाणओ!
भाणउ ! भाणू ! ए प्रमाणे नउ (यदु), धम्मण्णु (धर्मज्ञ), सव्वण्णु (सर्वज्ञ ), दइवण्णु (दैवज्ञ), गुरु, गउ (गो), साहु ( साधु ), बन्धु, वपु ( वपुष् ), मेरु, कारु, धणु (धनुष्), सिंधु, केउ (केतु), विजु ( विद्युत् ), राहु, संकु (शङ्कु), उच्छु ( इक्षु ), पवासु ( प्रवासिन्), वेलु (वेणु ), सेड (सेतु), मच्चु (मृत्यु), 'खलपु ( खलपू ), गोत्तमु (गोत्रभू ), सरभु (शरभू ), अभिभु ( अभिभू ), अने सयंभु ( स्वयंभू ) वगेरे शब्दोनां प्राकृत, शौरसेनी, मागधी अने पैशाचीनां रूपो समजवानां छे.
५ अभिभुना
अभिभू ! अभिभूवो! बाकीनां 'भानु' प्रमाणे. सहभू , सन्वत
(धारानां) १-२-सं० बहुवचन सहभुनो १-२-सं० ,
सव्वळू , सव्यधुनो -पालिप्र० पृ० ९२-९३.
बाकीनां ' अभिभू' प्रमाणे.
१ आ छेल्ला पांच शब्दोना संबोधनना एकवचनमां ते ते शब्दनुं एकलु मूळ अंग ज वपराय छे; हे खलपु ! हे गोत्तभु ! हे सरभु ! वगेरे,
