________________
जैन फिलॉसोफि.
१२७
नाम.
श्लोक.
कर्ता.
क्यां छे
।
पा. २
गा.२५०
वृ. पा.२-६
वर्ग २ जो.
मोटा ग्रंथो. धम्मसुयप्रकरण A ३२७० प्रवचनसंदोह B
वृत्ति प्रवचनसारोद्धार गा. १६०६ २००० नेमिचंद्र D वृत्ति
१६५०० सिद्धसेन विषमपदपर्याय ३२०२ उदयप्रभE लघुप्रवचनसारोद्धार F पत्र. ४ श्रीचंद्र
३
मुद्रित. १२४२ वृ. पा.१.२-४ को.सु.
वृ. पा. १-२ खं.
भरूच.
A आ नाम प्राकृत छे तेनुं संस्कृत रूप धर्मश्रुत यई शके–पण पाटणनी टीपमा "धमासुयप्रकरण। ना नामे नोध्यु छ माटे तेनु संस्कृतरूप केवु थाय ते ग्रंथ तथा तेनी अंदर हकीकत जोई निर्णय थई शके तेम छे ते कारणे अमे इहां तेने प्राकृत नामथी नोंध्यु छे. | B वहटिप्पनिकामा एने "पवयणसंदोह ॥ एवा प्राकृतनामथीज नोध्यु छे. परंतु तेने अमे इहां संस्कृत नामथी नोंध्युं .
__C प्रवचनसंदोहनी वृत्ति फक्त वृहटिप्पनिकामां लखेली जणाय छे, पण ते अमाय जोवामां हजूलगण. आवी नथी, माटे जे मुनिमहाराज पासे ते ग्रंथ होय तेमणे तेनी लोकसंख्या लखा जणाववी..
____D नेमिचंद्रसूरि त्रण थया छे. एक सर्वदेवसरिना शिष्य अने पृथ्वीचंद्र चरित्रना कर्ता शांतिसूरिना गुरु, बीजा खरतरगच्छनी पट्टावळीमां नोंधेला उद्योतनसरिना गुरु, अने त्रीजा सं. ११२९ मां उत्तराध्ययननी लघुवृत्ति रचनार नेमिचंद्रसरि के जेओ सैद्धांतिकशिरोमणि तरीके ओळखायला छे. आ त्रणेगाथी कथा नेमिचंद्रसरिए आ ग्रंथ रच्यो छे ते माटे एनी टीकामांथी खुलासो मेळववो जोइये.
E उदयप्रभरिए सं. १२९९ मा उपदेशमालानी कर्णिकावृत्ति रची छे. F आ ग्रंथ पं. आनंदसागरजी महाराज पासे पण छे..
I
