Swopagnyashabda maharnavnyas Bruhannyasa Part 2

SR No.: 008410
Original Sutra Author: Hemchandracharya
Author: Lavanyasuri
Publisher: Jain Granth Prakashak Sabha
Total Pages: 580
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Grammar
File Size: 19 MB

Page 507

[द्वितीयोल्लासे न्यायौ ४७,४८ ] न्यायार्थसिन्धु-तरङ्गकलितो न्यायसमुच्चयः ।
१९१
खभावसिद्धमेव धातूनामकृत्रिमं रूपमिति न्यायेनानेनानूद्यते । धातुत्वाद् "धातोरिवर्ण०" [२. १. ५०.] इतीयुवौ, 40 न चैवं सामान्यतः सर्वेषामेव धातूनामकृत्रिमत्वस्वीकारे “षण नामत्वाच तेषु स्याधुत्पत्तिश्च सिद्धेति । "ननु नयनं लवनभक्तौ” इत्यस्य सत्वे कृतेऽप्यकृतत्वमेव स्यादिति तस्यापि । मित्यादाविवेह परत्वाद् गुण एव कुतो नेति चेत् ? न-विमः सकारस्य षत्वं न स्यादिति वाच्यम्, धातोः कृतत्वाभावेऽपि कित्त्वात् तस्य स्थानिवद्भावेन गुणाप्राप्तः" इति प्राचीनाः । सकारस्य कृतत्वेन षत्वप्रवृत्तौ बाधकाभावात् । कृतस्येति पदं हि वस्तुतस्तु "नामिनो गुणोऽकृिति" [४. ३...] इति द्विधा व्याख्यायते-कृतस्य कृतस्थस्य वेति, तत्र धातोः कृतत्वा- सूत्रेण धातोर्गुणो विधीयते, स च प्रत्यये परे, तन्त्र प्रत्यासस्था 46 भावेन कृतस्थत्वं सकारस्य न भवतु, खाश्रयं कृतत्वं तु केन | धातुत्वं मुख्यमाश्रीयत इति प्रकृते धातुत्वस्य गौणत्वान वारणीयम् । अन्ये च वैयाकरणा न्यायमिमं न मन्यन्ते, तथापि भवतीत्येव समाधानं युक्तम् । अत एव प्रकृतसूत्रे बृहद्वृत्ती
धातूनामकृत्रिमत्वं तु सर्वेषामभिमतमेव । धातुत्वमेव हि धातूना- | नीम्याम् , लूभ्याम् इत्यत्र गौणत्वादेव गुणनिवारणं कृतम्, 10 मकृत्रिमत्वप्रयोजकमिति न तत्र विशेषप्रयत्नापेक्षेति सिद्धार्थानुवा- स्थानिवत्वेन विपः किस्वाद् गुणाभाव इति समाधानं चायुदक एवायं न्याय इत्यनवद्यम् ॥ ४ ॥
तम्, तत्र हि विद्वर्जिते प्रत्यये परे' इत्येवंरूपेण यस्मिन (0
प्रत्यये गुणश्चिकीर्षितस्तस्य विद्भिशत्वमावश्यकम् , न चात्र *किंबन
औकारः वित्, स्थानिवद्भावेनापि तत्र कुिरवं दुर्लभ, सस्य च प्रतिपद्यन्ते*॥४८॥ तद्धर्मत्वाभावात् । यदि शत्र प्रसज्यप्रतिषेधः स्यात्-विति सि०-क्विबित्यस्याप्रयुज्यमानप्रत्ययोपलक्षकत्वेन विचो- | नेति तदा क्विएः स्थानिवद्भावेन गुणवर्जन कथञ्चिच्छक्यम् , 15ऽप्युपलक्षकत्वम् । तथा च विबन्ता बिजन्ताश्च धातुत्वं-न च तथा, पर्युदासतया व्याख्यानस्यैव लाघवेनाश्रितत्वात् 155
धातुत्वनिमित्तककार्यभाक्त्वं नोज्झन्ति- त्यजन्ति, शब्दत्वं | एवं च यत् प्राचीनः प्रकृतन्यायवृत्ती-"नामिनो गुणः" धातुरवशून्यार्थवच्छब्दस्वरूपत्वं नामत्वमिति यावत्, प्रति-[४. ३...] इत्यस्य वृत्ती तु विवन्तानां धातुत्वस्य पद्यन्ते-नामस्व निमित्तककार्यभाजश्च भवन्ति । धातुत्वं नोझ- गौणत्वाब गुण इत्युक्तम्, परं तदभिप्रायः सम्यग नावगम्यते,
न्तीत्युच्या तेषु धातुस्वमन्तर्भूतं तिष्ठति, नामत्वं त्वाविर्भूतं | यतो विजन्तानी धातुत्वस्य गौणत्वेऽपि गुणो दृश्यते, यथा 20 सत्वप्राधान्यात्, "क्रियाप्रधानमाख्यातं सत्त्वप्रधानानि । हिनोतीति विचि-'हेः, हयौ, हयः' इत्यादी धातुत्वाद् गुणः 80 नामानि" इति निरुतोक्तयास्कवचनम् , सत्त्वप्राधान्यादेव च | शब्दत्वात् स्यादयश्चेति" इति; तदेव किमाशयकमिति न तेभ्यस्त्यादिविभक्त्युत्पत्तिः, तासां क्रियाप्राधान्ये एव | नावधार्यते, यतो नीभ्यामित्यादौ धातोः विपि कृते तस्य विधानात । एवं च स्वीकृते धातत्वनिमित्तकप्रत्ययातिरिक्त नामसंज्ञायां कृतायां ततो भ्यामि च समानीते तत्र परतो
तत्स्थानिक सर्व कार्य तेषां भवति, नामवनिमित्तकं च | गुणस्य चर्चाऽस्ति, तस्यामवस्थायां तस्य सत्वप्रधानतया 25 प्रत्ययायपि तेभ्यो जायते इति विवेकः । धातुत्व-नामत्व- क्रियाप्राधान्याभावाद् धातुत्वस्य न्यायबललभ्यस्वेन गौणत्वं 6 निमित्तकयोः कार्ययोरेकत्रासंभवात् तत्प्राप्त्यर्थोऽयं न्याय स्पष्टमेव । हिनोतीति 'हे.' इत्यादौ च विचि कृते तस्मिन् पर इति सारम् । ज्ञापकं चास्य "धातोरिवर्ण" [२.१.५०.1 एव नामसंज्ञातः पूर्वमेव गुण इति तत्र नास्ति गौणत्वमिति इत्यब्बाधक "स्यादौ व" [२.१. ५७.1 इति सत्रेण न काऽप्यनुपपत्तिरिति विभावनीय सूरिभिः । अयं च न्यायो
वकारविधानम्, तथाहि-वत्वं धातोरुवर्णस्य स्यादावनम्तरे | धातो मत्वप्रयोजकक्विविषय एव, तत्रैवोभयविधकार्यस्य 30 सति विधीयते, स्यादिश्च धातोर्न विधीयतेऽपि तु नामभ्य सिसाधयिषितत्वात् , यश्च धातुस्वप्रयोजकः क्विय् तन न70 एव, इति धातोरनन्तरत्वं स्यादिनामसम्भवि, सति चास्मिन् प्रवर्ततेति यत्र नाम्नः क्लिप क्रियते, तस्य धातुस्वप्रयोजकतया न्याये क्विबन्तानामुभयविधकार्यसूचनात् तेभ्यो नामत्व-न नामत्वनिमित्तकं कार्यमिति 'राजानति' इत्यादी न स्याधुनिमित्तकस्य स्यादेरुत्पस्या भवति स्यादिपरत्वं धातोः, धातुत्व
त्पत्तिः, एतदर्थं च प्रकृतन्यायानित्यत्वाश्रयणमनावश्यकम् । स्यापि तेषु प्रकृतन्यायेन सूचनात् । इति प्रकृतन्यायं | जिवन्ता धातुत्वं नोसन्तीत्युक्त्या धातुत्वस्य तत्र पूर्व 35 विनाऽनुपपद्यमान स्यायनन्तरवर्तिधातुस्वमाश्रित्य वत्वविधानं | सत्त्वमधुना तश्याग इति संभावना प्रतीयमाना यत्र धातो-75
प्रकृतन्यायं ज्ञापयतीति विज्ञायते । तथा च 'वसु इच्छति' र्नामवं जायते तद्विषयवं न्यायस्थावबोधयति, इह च इत्यर्थे क्यनि ततः विपि तल्लकि-'वसूः, वस्वी, वस्वः' | | नामवं पूर्वमासीत् सम्प्रति धातुस्वमायातमिति न्यायस्य इत्यादौ "स्यादौ वः" [२. १. ५७.] इति वत्वं सिद्धमिति | विषयाभावादेवाप्रवृत्तिः, न तु तदनित्यत्वमेषणीयमितीत्युक्तं स्वांशे चारितार्थम् । फलं चास्य न्यायस्य 'नियौ लुवौ' इत्यादौ, | प्रतिभाति ॥ ४८ ॥