Swopagnyashabda maharnavnyas Bruhannyasa Part 2

SR No.: 008410
Original Sutra Author: Hemchandracharya
Author: Lavanyasuri
Publisher: Jain Granth Prakashak Sabha
Total Pages: 580
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Grammar
File Size: 19 MB

Page 462

न्यायार्थसिन्धु-तरङ्गकलितो न्यायसमुञ्चयः । [द्वितीयोल्लासे न्यायः २३ ]
rammarmanor ammar तत्त्वम् । त्वत्रास्याः परिभाषाया नियामिकत्वाश्रयणेन प्रकृतन्याय- | दिपदानां त्रित्वाद्युपलक्षिततत्तद्वयक्तित्वावच्छिन्ने शक्तिरिति न सिद्धिः, विधायिकात्वाश्रयणे च *युनःप्रसङ्गविज्ञान* न्यायसिद्धि- शक्यतावच्छेदकतत्तद्वयक्तिभेदेऽपि शक्तिभेद उपलक्षणीभूतधर्मरिति वृत्तौ प्रतिपादितम् । तत्र यद्यपि स्वमतेऽस्य सूत्रस्य परि- | स्यैक्यात् । एकेन पदेनैकतयक्तित्वावच्छिन्नस्यैत्र बोधादन्यभाषासूत्रत्वेन परिभाषायाश्च ‘अनियमे नियमकारिणीत्वं परि- तद्वयक्तित्वावच्छिन्ने कार्य न स्यादिति प्रतिलक्ष्ये लक्षणमुपालवते । उभाषात्वम्' इति सामान्यलक्षणानुरोधेन नियामिकात्वमेवोचित- | तथा च स्पर्धस्थले द्वयोस्तद्विषयकोपप्लुतशास्त्रयोः प्राप्तौ परमेवेति 45 मिति विधायिकात्वाभावेन पुनः प्रसङ्गविज्ञान न्यायः स्वमते- | नियमयति "स्पर्ध" [ ७.४. १५८.] इति परिभाषासूत्रम् , ऽनेन सूत्रेण साधयितुमशक्यः, तथापि लक्ष्यानुरोधेनेतन्याया- | तन्नियमवशाच्च पूर्वमेव तद्विषयस्य पूर्वशास्त्रस्यानुपप्लव इति न नित्यत्वाश्रयणविधया तच्यायखीकार इति मन्तव्यम् । अत एव तद्वैयर्थ्यशङ्का । जातिपक्ष तु एकेनैव शास्त्रेण खोद्देश्यतावच्छेद
तत्र तत्राचार्यरप्ययं न्यायः पुनःप्रसङ्गविज्ञानात् सिद्धिम्* इति] | काक्रान्तसकललक्ष्यव्याप्तिरिति न प्रतिलक्ष्य लक्षणोपप्लवावश्य10 समाश्रीयते । वस्तुतस्तु वृत्तिप्रदर्शितमहाभाष्योक्तयुक्त्याऽस्य । कता. तत्र क्वचिलक्ष्ये परस्परं चरितार्थयोद्वयोः शास्त्रयोः कस्यापि 50
सूत्रस्य परिभाषासूत्रत्वं विधिसूत्रत्त्वं चावश्यकमेव, प्रदर्शितलोक प्रवृत्तिर्न स्यात् सत्प्रतिपक्षन्यायात् , यथा विरुद्धसाध्यसाधकन्यायानुगृहीतत्वात् । अत्र कैपटेन-"लक्ष्यानुरोधेन व्यक्त्याकृति-! हेतमत्पक्षे किमपि साध्यं न सिद्धयति, यथा 'शब्दो नित्यः पदार्थाश्रयणादनयोः परिभाषयोः [न्याययोः] विषयविभागो- श्रावणस्वाच्छन्दत्ववत्' 'शब्दोऽनित्यः कार्यत्वाद्धटवत्' इत्यनु
ऽवसेयः' इत्युक्तम् । तस्यायमाशयः - व्यक्तौ पदार्थे प्रतिलक्ष्य | मानयोः, तथा द्वयोरपि शास्त्रयोर्युगपदसम्भवादुभयोरप्यप्रवृत्ती 15 लक्षणोपप्लअदुभयोरपि शास्त्रयोस्तत्तलक्ष्य विषययोरचारितार्थेन | परविधायकमिदं “स्पर्धे" [७. ४. ११८.] इति सूत्रं न 55
पर्यायेण द्वयोरपि प्राप्तौ परमेवेति नियमार्थमिद[ विप्रतिषेधे । नियामकमिति व्यक्तिपक्षः सकृद्गति अन्यायसाधकः; जातिपक्षः पर कार्यमिति सूत्रम् मिति *सकृद्गत* न्यायसिद्धिः । *पुनः प्रसङ्गविज्ञान न्यायसाधक इति । तत्रेदमुच्यते-व्यक्तिपक्ष अत्र पक्षे एतन्नियमवशादेतलक्ष्यविषयकपूर्वशास्त्रानुपप्लव एव । लक्षणोपालद्वारा शास्त्रेण सकलानि लक्ष्याणि व्याप्यन्ते, जातिजातिपक्षे तूद्देश्यतावच्छेदकाक्रान्ते क्वचिल्लश्ये चरितार्थयोद्धयोः | पक्ष नेत्यत्र न मानम् , प्रत्युत जातिपक्ष एव सकललक्ष्य20 शास्त्रयोः सत्प्रतिपक्षन्यायेन युगपदुभयासम्भवरूपविरोधस्थले | व्याप्तिर्न व्यक्तिपक्ष इति भाष्यादितः सिध्यति । न ब्राह्मणं 60
उभयोरप्यप्राप्ती परविष्यमिदमिति पुनः प्रसङ्गविज्ञानसिद्धिरिति । हन्यादित्यादौ सकलब्राह्मणकर्मकहननस्यानिष्टसाधकत्वनिर्वाहाएतच्च नागेशभट्टो न मन्यते, तथा हि-“व्यक्तिपक्षे सर्व लक्ष्य | यैव जातिपक्षाश्रयणस्य सर्वैराहतत्वात । किञ्च भाष्ये तृजादिशास्त्रं कर्तृ व्याप्नोति, न जातिपक्षे इत्यत्र मानाभावात्, न | दृष्टान्तेन सधै द्वयोरपि शास्त्रयोः पर्यायेण प्रवृत्तिरुक्ता, स ब्राह्मणं हन्यादित्यादौ जात्याश्रयसकलव्यक्तिविषयत्वार्थमेव दृष्टान्तो व्यक्तिपक्ष एव सर्वव्यक्तिविषयो न जातिपक्षे इत्यत्र 25 जातिपक्षाश्रयणस्य भाष्ये दर्शनात् । अत एव “सरूप." [पा० | किं प्रमाणम् ? तथा चोभयोः पक्षयोस्तस्य दृष्टान्तस्य समत्वमेव 165
सू० १.२.६४. सूत्रे भाष्ये, जातो पदार्थेऽनवयवेन [साक-किच व्यक्तिपक्षेऽपि स्पर्धस्थलभूतालक्ष्यव्यक्तिस्वभिन्नलक्ष्यल्येन ] विधेः प्रवृत्ती 'गौरनुबन्ध्य' इत्यादौ सकलगवामनुबन्ध- | व्यक्तिरूपविषयलाभेन चरितार्थयोः शास्त्रयोर्विरोधमवलोक्य नासम्भवात् कर्मणो वैगुण्यमुक्तम् ; द्रव्यवादे चासर्वद्रव्यावगते- तत्र पूर्वशास्त्रस्येव परशास्त्रस्यापि स्वविषयकत्वं न कल्पयतीति
गौरनुबन्य इत्यादावेकः शास्त्रोक्तोऽपरोऽशास्त्रोक्त' इत्युक्तम् । वक्तुं शक्यम् । एवं जातिपक्षेऽपि तज्जात्याश्रयस्पर्धविषयलक्ष्य30 किञ्च नहि भाष्योक्ततृजादिदृष्टान्तस्य व्यक्तिपक्ष एव सर्व विषयत्वं | भिन्नव्यक्तिविषयत्वमेव न स्पर्धविषयलक्ष्यविषयत्वमित्यत्रापि न 70
न जातिपक्षे इत्यत्र मानमस्ति । अपि च व्यक्तिपक्षेऽप्यन्यव्यक्ति- मानम् , तथा च लक्ष्याणामुभयथा दर्शनेन यत्र परस्यैत्र प्रवृत्तिरूपविषयलाभेन चरितार्थयोरियं व्यक्तिविरोधात् स्वविषयत्वं न रिष्टा तत्र णकतृजादिदृष्टान्ताश्रयणेनोभयोः स्वत एवं प्रवृत्ती कल्पयतीति वक्तुं शक्यम् , जातिपक्षेऽपि तज्जाल्याश्रयतद्वयक्ति- | प्राप्तायां "स्पर्धे" [७. ४. ५४.] सूत्रस्य नियमार्थत्वम् ; यत्र विषयत्वमेव, नैतद्वयक्तिविषयत्वमित्यत्र विनिगमकाभावः । तत्र | चोभयोः प्रवृत्तिरिष्टा तत्र लौकिकद्विखामिकैकभृत्यदृष्टान्ताश्रयणे35 लक्ष्यानुरोधात् कन्विच्छास्त्रीयदृष्टान्ताश्रयणं कचिल्लौकिकदृष्टान्ता- नोभयोरप्रतिपत्ती प्राप्तायां परविध्यर्थमिदं सूत्रम् , तत्रैकस्य कार्ये 75
श्रयणमिति भाष्यसम्मतमार्ग एवं युक्त इति बोध्यम्” इति कृते द्वितीयस्य कार्यमपि सति प्रसङ्गे यथा संपाद्यते तथेहापि परिभाषेन्दुशेखरे तेनोक्तम् । अस्यायमाशयः-व्यक्तौ पदार्थ पुनः प्रसङ्गविज्ञानमिति । अत्रेदमाशयते-स्पर्धस्थले णकतजा[व्यक्तिपक्षे । प्रतिलक्ष्य लक्षणोपालवः * [यावन्ति लक्ष्याणि | दिवभयोः शास्त्रयोः पर्यायेण प्रवृत्तिरिति यदुक्तं तन्न शोभनम्,
तावन्ति सूत्राणि कल्यन्त ] इत्यनेन हि कैयटादीनामेषोऽर्थः । तथा सति विधेयशून्यस्य कस्यचिलक्ष्यस्य साधुत्वाभावाय विधेये 40 पर्यवस्यति-"स्त्रयः" [१. ४. ३४.] इत्यादिशास्त्रघट कत्र्या-| कृप्तस्योद्देश्यतावच्छेदकव्यापकत्वस्य भतापत्तेः, पत्तेत्यादी 80