________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
[ ૩૨ ]
ભારને લીધે સમર્થ નથી, તેથી તેના પ્રેમબન્ધનથી બંધાયેલી સખી પણ તેના શરીરની છાયાની માફક તેની સાથે-સાથે જ ચાલે છે. ભયાનક વન દેખીને અંજની ભયથી ધ્રુજે છે ને દિશા ભૂલી જાય છે, ત્યારે સખી તેનો હાથ પકડીને કહે છે કે અરે મારી બેન! તું ડર મા! મારી પાછળ પાછળ ચાલી આવ. ત્યારે સખીના ખભા ઉપર હાથ મૂકીને અંજની ચાલે છે....પગમાં ડાભની અણી અને કાંટા લાગે છે તેમ તેમ અત્યંત ખેદખિન્ન થઇને વિલાપ કરે છે....મહા મહેનતે દેહને થંભાવી રાખે છે...વચ્ચે પાણીનાં ઝરણાં આવે છે તે ઘણા કષ્ટપૂર્વક ઓળંગે છે...પાંદડું ખખડતાં પણ ત્રાસ પામે છે...વારંવા૨ વિસામો લ્યે છે...ને સખી સ્નેહપૂર્વક વારંવાર ધૈર્ય બંધાવે છે...એમ કરતાં કરતાં પર્વતની નજીક આવ્યા, થોડે જ દૂર એક ગુફા હતી, પણ અંજની ત્યાંસુધી ચાલી ન શકી...આંસુ સારતી ત્યાં જ બેસી ગઈ અને સખીને કહેવા લાગી: ‘હું સખી! હવે તો હું થાકી ગઈ...મારામાં હવે એક પણ પગલુંય ભરવાની શક્તિ નથી...હું તો અહીં જ બેસી રહીશ, ભલે મરણ થાય.'
ત્યારે મહાપ્રવીણ સખીએ અત્યંત પ્રેમ ભરેલા શબ્દોથી તેને શાંતિ ઉપજાવી, અને પછી નમસ્કાર કરીને કહેવા લાગી: હૈ દેવી ! જાઓ, આ ગૂફા નજીકમાં જ છે, કૃપા કરીને અહીંથી ઊઠો અને ત્યાં સુખથી રહો. અહીં ક્રૂર જીવો વિચરે છે, ને તમારા ગર્ભની રક્ષા કરવી છે, માટે હઠ ન કરો.
Please inform us of any errors on Rajesh@Atma Dharma.com
