________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
બીજી ઢાળ ]
[ ૩૫ અન્વયાર્થઃ- [ મિથ્યાદષ્ટિ જીવ મિથ્યાદર્શનના કારણથી માને છે કે] (મું) હું (સુખી) સુખી, (દુખી) દુ:ખી, (ક ) ગરીબ, (રાવ) રાજા છું, (મેરે) મારા (ધન) રૂપિયા-પૈસા વગેરે (ગૃહ) ઘર (ગોધન) ગાય, ભેંસ આદિ (પ્રભાવ) મોટાઈ [ છે; વળી] (મેરે સુત) મારાં સંતાન તથા (તિય) મારી સ્ત્રી છે; (મું) હું (સબલ) બળવાન, (દીન) નિર્બળ, (બેરૂપ) કુરૂપ, (સુભગ) સુંદર, (મૂરખ) મૂર્ખ અને (પ્રવીન) ચતુર છું.
ભાવાર્થ- (૧) જીવ તત્વની ભૂલ- જીવ તો ત્રિકાળ જ્ઞાનસ્વરૂપ છે તેને અજ્ઞાની જીવ જાણતો નથી. અને જે શરીર તે હું જ છું, શરીરના કાર્ય હું કરી શકું છું, શરીર સ્વસ્થ હોય તો મને લાભ થાય, બાહ્ય અનુકૂળ સંયોગથી હું સુખી અને પ્રતિકૂળ સંયોગથી હું દુઃખી, હું નિર્ધન, હું ધનવાન, હું બળવાન, હું નિર્બળ, હું મનુષ્ય, હું કુરૂપ, હું સુંદર-એમ માને છે, શરીર આશ્રિત ઉપદેશ અને ઉપવાસાદિ ક્રિયાઓમાં પોતાપણું માને છે એ વગેરેઝ મિથ્યા અભિપ્રાયવડે જે પોતાના પરિણામ નથી પણ બધાય પર પદાર્થના જ પરિણામ છે, તેને આત્માના પરિણામ માને છે તે જીવતત્ત્વની ભૂલ છે. ૪.
અજીવ અને આસ્રવ તત્ત્વનું વિપરીત શ્રદ્ધાન તન ઉપજત અપની ઉપજ જાન તન નશત આપકો નાશ માન રાગાદિ પ્રગટ યે દુ:ખ દેન, તિનહી કો સેવત ગિનત ચેન. ૫.
* શરીર વગેરે જે પદાર્થ દેખવામાં આવે છે તે આત્માથી ત્રિકાળ જુદાં
છે, તે પદાર્થોના ઠીક રહેવાથી કે બગડવાથી આત્માનું તો કાંઈ ઠીક થતું નથી તેમ જ બગડતું નથી. પરંતુ મિથ્યાદષ્ટિ એનાથી ઊલટું માને છે.
Please inform us of any errors on Rajesh@AtmaDharma.com
