________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
પહેલી ઢાળ ]
[ ૫ ધારણ કરીને ભટકે છે. ૨.
આ ગ્રંથની પ્રામાણિકતા અને નિગોદનું દુઃખ તાસ ભ્રમનકી હૈ બહુ કથા, પૈ કછુ કહું કહી મુનિ યથા; કાલ અનંત નિગોદ મંઝાર, વીત્યો એકેન્દ્રી તન ધાર. ૩.
અન્વયાર્થ:- (તાસ) આ સંસારમાં (ભ્રમનકી) ભટકવાની (કથા ) કથા (બહુ) મોટી (હે) છે (૫) તોપણ (યથા) જેવી (મુનિ) પૂર્વાચાર્યોએ (કહી) કહી છે (યથા) તે પ્રમાણે હું પણ (કહું ) કહૂં છું [કે આ જીવનો] (નિગોદ મંઝાર) નિગોદમાં (એકેન્દ્રી) એકેન્દ્રિય જીવના (તન) શરીર (ધાર) ધારણ કરી (અનંત) અનંત (ભાલ) કાળ (વીત્યો) વીત્યો છે-પસાર થયો છે.
ભાવાર્થ- સંસારમાં જન્મ-મરણ ધારણ કરવાની કથા બહુ મોટી છે. તોપણ જે પ્રકારે પૂર્વાચાર્યોએ પોતાના બીજા ગ્રંથોમાં કહી છે, તે પ્રકારે હું (દોલતરામ) પણ આ ગ્રંથમાં થોડીક કહું છું. આ જીવે, નરકથી પણ નિકૃષ્ટ નિગોદમાં એક ઇન્દ્રિય જીવના શરીર ધારણ કર્યા અર્થાત્ સાધારણવનસ્પતિકાયમાં ઊપજી ત્યાં અનંત કાળ પસાર કર્યો છે. ૩.
નિગોદનું દુઃખ અને ત્યાંથી નીકળી પ્રાપ્ત કરેલ પર્યાયો એક શ્વાસમેં અઠદસ વાર, જભ્યો મર્યો ભર્યો દુખભાર; નિકસિ ભૂમિજલ પાવક ભયો, પવન પ્રત્યેક વનસ્પતિ થયો. ૪. અન્વયાર્થ:- [નિગોદમાં આ જીવ] (એક થાસમેં) એક
Please inform us of any errors on Rajesh@ AtmaDharma.com
