________________
147
ચોથા પ્રકારના નિશ્ચયમાં-સર્વથી રહિત જે પરમ-તત્વ અવશેષ (બાકી) રહે છે-તેને જ જુદાજુદા વાદીઓએ (વાદ વાળાઓએ) શૂન્ય-પ્રકૃતિ-માયા-બ્રહ્મ-વિજ્ઞાન-પુરુષ-ઇશાન-નિત્ય-આત્મા-વગેરે નામો આપેલાં છે. "આ જે સઘળું જગત છે તે બ્રહ્મ જ છે અને તે બ્રહ્મ માં એક-પણું કે બે-પણું ક્યાંય નથી" એમ જો નિશ્ચય રાખવામાં આવે તો-સઘળું જગત "અનુભવ-મય" જ થઇ જાય છે. અને (જગતની) લેશ-માત્ર ભ્રાંતિ રહેતી નથી.
દ્વૈત (બે) રહિત "એક" પરમાત્મા જ "માયા ની લીલા" થી જગત-રૂપે બનીને એક-પણા કે બે-પણા ના ભેદો થી પ્રતીત થાય છે, પણ વાસ્તવિક રીતે તે બ્રહ્મ માં બે-પણું નથી કે એક-પણું પણ નથી.કારણકેએકપણે પણ બે-પૂણા ના "નિષેધ" ને માટે "કપાયેલું" હોવાથી મિથ્યા જ છે.
પોતાનાં કે પરાયાં પુત્ર-સ્ત્રી-વગેરે.અથવા આ સઘળું જગત (અથવા કોઈ કાર્ય) નષ્ટ થાય કે વૃદ્ધિ પામેતો પણ તેમાં તમે સુખ-દુઃખ ને ગ્રહણ કરો નહિ.તમે બ્રહ્મ-રૂપ જ છો,એટલે- તેથી તમે તમારા મનમાં "સઘળું જગત બ્રહ્મ જ છે" એવી દૃઢ અદ્વૈત ની ભાવના રાખો. અને-સાથે સાથે-બહાર વ્યવહારમાં ધર્મો ની વ્યવસ્થા માટે અદ્વૈતનો અનાદર પણ કરો !! એટલે કે આ રીતે દ્વૈતાદ્વૈતમય" (અનાસકત) થઈને રહો.
હે,રામ,આભા માં સારું ટૅત સંભવતું નથી કારણકે તે આત્મામાં કપાયેલું છે. તેમ આત્મામાં એક-પણા-રૂપી સંખ્યા પણ સાચી સંભવતી નથી કારણકે તે પણ બે-પણાનો નિષેધ કરવા માટે કપાયેલા હોવાથી તે (આત્મા) દ્વૈત-રૂપ જ છે. જેને (જે આત્માને પોતાની સિદ્ધિમાં કોઈ પણ જાતની અપેક્ષા નથી, એવું સર્વદા સત્ય-સ્વયં-પ્રકાશ આત્માનું સ્વરૂપ એકતા થી રહિત છે માટે તે "સર્વ-રૂપ" છે.અને દ્વૈત થી રહિત છે માટે "તે કંઈ પણ નથી" (શૂન્ય છે)-એમ પણ કહેવાય છે. (નોંધ-અહી આત્મા (પરમાત્મા) નું અદ્વૈત-દ્વૈત અને શૂન્ય-પણું સિદ્ધ કર્યું છે)
આ દેહાદિક પણ નથી અને જગત પણ નથી જ,પરંતુ જે કંઈ છે તે સઘળું નિરાકાર-જ્ઞાનમાત્ર બ્રહ્મ જ છે. આ જગત કે જે પ્રત્યક્ષ દેખાય છે તે તો બ્રહ્મ ના સાક્ષાત્કાર થી શાંત થઇ જનારું છે. માટે તે સત નથી કે અસત પણ નથી.પરંતુ તે અનિર્વચનીય (વર્ણન ના કરી શકાય તેવું) છે. એમ તમે જાણો. અને "અનુભવ-રૂપ-બ્રહ્મ" જે "બ્રહ્મ" છે-તે જ તમે છો,તે જ હું છું અને તે જ આ જગત છે-એથી જુદું કંઈ પણ નથી-આવી રીતનો નિશ્ચય તમારા અંતઃકરણમાં સર્વદા વૃદ્ધિ પામેલો રહેજો.
(૧૮) સંસારમાં રહેતો જ્ઞાની સંસારનાં દ:ખોથી પીડાતો નથી
વસિષ્ઠ કહે છે કે-હે,રામ, સમાહિત (સમતા) મનવાળા અને કામ-લોભ આદિ કષ્ટિઓથી દુષિત નહિ થયેલા - જીવનમુક્ત લોકો આ સંસારમાં લીલા થી વિચરે છે(તેમનો સ્વભાવ નીચે પ્રમાણે હોય છે.)
જીવનમુક્ત થયેલો પુરુષ-આ સંસારમાં વ્યવહાર કરવા છતાં પણ, (જીવન ની શરૂઆતમાં જન્મના દુઃખો-રૂપી મધ્યમાં રોગ-વગેરે દુઃખો-રૂપી અને અંતમાં મરણ-વગેરે દુઃખો-રૂપી) અત્યંત નિસારપણાવાળી (કોઈ પણ સાર વગરની) જગત સંબંધી ગતિઓ ને હસવા યોગ્ય ગણે છે.
જીવનમુક્ત પુરુષ "પ્રાપ્ત થયેલાં સર્વ ઉચિત કાર્યો" કરતો હોય છે, શત્રુ-મિત્ર માં સમતા-વાળો હોય છે, અને "ધ્યેય" (આગળ બતાવી છે તે) નામની વાસનાનો ત્યાગ કરીને રહેલો હોય છે.