________________
,, , , , , , ,[ ૩૦ ક. , . . . એવી હતી. તેથી સાધ્વીજી ભગવંત આગળ રડતાં રડતાં બોલવા લાગી : “ગુરુજી ! એવો તો મેં કયો ગુનો કર્યો, પાપ કર્યું કે દાદાના મહોત્સવમાં દિકકુમારી થઈ મને નાચવાનું નહિ મળે. શું અમે પૈસા ન ભરી શકીએ તો ભગવાનની ભક્તિમાંથી બાકાત થઈશું ? ગુરુજી ! અમારી ગરીબીના કારણે કયારેય પ્રભુજીને કોઈ વિશિષ્ટ દ્રવ્ય ચઢાવી શકતા નથી. આપ ગુરુજીઓને સારી વસ્તુ વહોરાવી શક્તા નથી અને કોઈ પ્રબળ પુણ્યોદયે દિકકુમારી બની નૃત્ય કરવાનું સૌભાગ્ય હાલ પ્રાપ્ત થયું હતું, તે ડ્રેસના રૂા. ૨૦) ન ભરી શકવાથી નાશ પામ્યું. આપ કઈંક કરો. મારે દાદાની દિકકુમારી બનવું જ છે.” બાળાની પ્રભુ પ્રત્યેની ભક્તિ નિહાળીને સાધ્વીજીએ કહ્યું “તારે રૂા. ૨૦૦ ભરવાના નથી અને ભગવાનની દિકુમારી બની જેટલું નાચવું હોય તેટલું નાચવાની છૂટ છે.’
આ શબ્દો સાંભળતાં જ પેલી છોકરી તો ત્યાં જ ઊભી થઈ નાચવા માંડી. ‘ગુરુજી ! આપે ખૂબ ઉપકાર કર્યો. આપનો ઉપકાર ક્યારેય નહિ ભૂલું.”
જોત જોતામાં ભવ્ય જન્મોત્સવની ઉજવણીનો દિવસ આવી ગયો. સવારે ૯-૦૦ વાગે પ્રોગ્રામ શરૂ થવાનો છે. આગલી રાતથી જ એક જ અધ્યવસાય ચાલે છે. મારે સવારે દાદાની દિકકુમારી બનવાનું છે. પ્રભુ આગળ નૃત્ય કરવાનું છે. ખૂબ મજા આવશે. ખૂબ કર્મ ખપશે. ખૂબ પુણ્ય બંધાશે.
જે પણ નવા વ્યકિત મળે એની આગળ એટલા જ ઉલ્લાસપૂર્વક આ જ વાત કર્યા જ કરે. તેના દયમાં આનંદ માતો નથી. રાત્રે સ્વપ્નમાં પણ ‘સ પહેર્યો, સામે ભવ્ય દાદા નેમિનાથ
બીજાના આવા વચનો શાંતિથી ગળી જવા તે પણ મોટુતપ છે.
