________________
૯ ગ
જો કે ઓફિસમાં ધંધો શેઠે હવે બંધ કર્યો હતો પરંતુ દાન આપવા જ જતા હતા. કયારેક કોઈ જ ન આવે તો પાંજરાપોળમાં પાંચો રૂપિયા મોકલી આપતા કેમ કે દાન વગરનો દિન એમને સૂરજ ઉગ્યા વગરનો લાગતો હતો.
એક વાર શેઠ ગૃહજિનાલયમાં પૂજા કરતા હતા. એક ભગવાન ગુમ થયાનું લાગ્યું. એક ભાઈ થેલીમાં કાંઈક વજનદાર લઈ જતા જોઈ બુધ્ધિમાન શેઠને ખ્યાલ આવી ગયો. ચોકીદારને કહ્યું કે પેલા ચેલીવાળા ભાઈ જેવા બહાર નીકળે કે તુરંત મારા ધરે જમવા લઈ આવજો. પ્રેમથી આમંત્રણ આપજો. જમ્યા વગર જવા નહી દેતા. શેઠ ઘરે ચાલ્યા ગયા.
ઘેલીવાળો બહાર નીકળ્યો અને ચોકીદારે જમવાનું આમંત્રણ આપતા આનાકાની કરવા લાગ્યો. ચોકીદારે એને જવા ન દીધો અને શેઠના ઘરે લઈ આવ્યો. જમાડયા બાદ શેઠે ખૂણામાં લઈ જઈ પૂછ્યું કે કેટલી તકલીફ છે ? થેલીવાળાએ જવાબ આપ્યો કે દીકરીના લગ્ન છે, રૂપિયા ત્રણ હજાર (તે કાળના) જોઈએ છે !
શેઠે રૂા.૩૧૦૦ નું કવર ચાંદલો કરી આપ્યું અને પ્રભુજીને પાછા જિનાલયમાં પધરાવવા વિનંતી કરી. થેલીવાળા ભાઈએ ગ્રેટને સાણંગ નમસ્કાર કર્યો. આંખમાંથી શ્રાવણ-ભાદરવો વરસ્યા અને માફી માંગતા ફરી ભૂલ નહિ કરવાનો સંકલ્પ કર્યો.
શેઠ કહે, “ગભરાઈશ નહિ. જે બન્યું તે ભૂલી જજે. ભવિષ્યમાં જરૂર પડે તો મારી પાસે આવજે પણ આવી ભૂલ ન કરતો.” ધન્ય છે કોની ઉદારતા ! ગંભીરતા ! સાધર્મિક ભક્તિ
૭. જિનભક્તિ
શ્રી લક્ષ્મીવર્ધક જૈન સંઘ, અમદાવાદમાં શૈષકાળમાં રોકાયા બીજાના દોષોને માફ કરજો, સ્વદોષોને સાફ કરજો.
