________________
યુવાન વંદન કરવા આવ્યો. ગુરૂદેવે પુછ્યું, “પુણ્યશાળી ! વંદન રોજ કરો છો?” યુવાન કહે કે આજથી થોડા વર્ષો પૂર્વે હું ધર્મ થોડો કરતો હતો. મારા સગા-સંબંધી, પરિચિતો સહુએ એક જ વાત સમજાવી કે સાધુ પાસે જવું જ નહીં. આપણો સમય બગાડે, નિયમ આપે, પૈસાનું દાન આપવાનું સમજાવે વિગેરે. મેં પણ નક્કી કર્યું કે હવે ઉપાશ્રય જવું નહીં.
ગયા વર્ષે ગુરૂજી ચોમાસું આવ્યા હતા, તેમના વ્યાખ્યાનમાં મારો મિત્ર જતો હતો. મને પણ પ્રેરણા કરી. કૂતુહલથી આવ્યો, પણ જ્યારે વ્યાખ્યાન સાંભળ્યું, તે સાંભળતા દેવ-ગુરૂનો મહિમા સમજાયો! મનમાં રહેલી વિચિત્ર માન્યતાઓ સાફ થઈ ગઈ ! લાગ્યું કે અત્યાર સુધી ભ્રમણામાં રહ્યો. આ જગતમાં લોકો હજારો રૂ. ખર્ચી હોટલોમાં ખાવા જાય છે. લાખો રૂા. ખર્ચા ડૉક્ટરો અને વકીલો પાસે જાય છે અને છતાં જાણે કે આપણે ગરજે ગધેડાને બાપ કહેવો પડે તેમ લાઈનોમાં ઉભા રહેવું પડે છે, જયારે આ સાધુઓ તો સ્વાર્થ વગર, પૃહા વગર આપણા પર કેટલો ઉપકાર કરે છે. હવે તો કાયમ પૂજાની જેમ ગુરૂવંદન કરવા આવીશ. ત્યારથી રોજ વંદન કરવા આવું છું. હવે એવા આશીર્વાદ આપો કે ધર્મના માર્ગે સતત આગળ વધતો જ જાઉં.
વર્તમાનકાળમાં અનેક યુવાનો ગમે તે વ્યક્તિઓની વાતો સાંભળી દેવ-ગુરૂ-ધર્મ વિશે ખોટા અભિપ્રાયો બાંધી બેસતા હોય છે. જુવાનીના વર્ષો આમને આમ નાસ્તિકપણે નીકળી ગયા બાદ વર્ષો પછી દેવ-ગુરૂની મહાનતા ઘડપણમાં સમજાય ત્યારે તો બીજી અનેક મુશ્કેલીઓમાં ધર્મારાધનાથી વંચિત રહેતા હોય છે. થાય તેટલો ધર્મ જુવાનીમાં ય કરી લેવા જેવો છે.
જૈન આદર્શ પ્રસંગોન્દ
જૈન આદર્શ પ્રસંગો-૮
5
[૪]
છે
