________________
બધા જ તેમને ઓળખે. સાધુ-સાધ્વીજી ભગવંતોને જોઈને તેમને જે આનંદ થાય તે અવર્ણનીય છે. દરેકને ધર્મ માર્ગે કેમ જોડવા એ જ એમના જીવનની તમન્ના-ભાવના.
દોમ દોમ સાહ્યબી હોવા છતાં અભિમાન નહીં. અમઉપવાસાદિ ગમે તે તપ હોય પણ પારણે એકાસણું જ કરવાનું, લગભગ ૩૦ વર્ષથી એકાસણા ચાલુ જ હતા. તપમાં માસક્ષમણ, અષ્ટાપદ તપ, શ્રેણીતપ, સિદ્ધિતપ, વર્ધમાન તપની ૫૫ ઓળી કરી હતી. જીવ્યા ત્યાં સુધી નવપદજીની ઓળીઓ તો મૂકી જ નથી. છેલ્લે ઉંમર લગભગ ૯૫ વર્ષની હતી. છેલ્લાં પાંચ વર્ષથી આંખે દેખાતું બંધ, કાને સંભળાતું બંધ, પગે ચલાતું બંધ, પણ બંને ટાઈમ ઉપાશ્રયમાં આવીને જ સામાયિક-પ્રતિક્રમણ કરે. રોજના આઠદશ સામાયિક કરે. શિયાળો હોય કે ઉનાળો, તો પણ એકાસણામાં પુરિમઢ જ પચ્ચખ્ખાણ, બે ઘડી પહેલાં ચૌવિહાર, લગભગ ૨૫ વર્ષથી પણ ઉપાશ્રયમાં જ સુવે. મચ્છર કરડે તો પણ સહન કરે. દીક્ષા લેવાની ખૂબ જ ભાવના. પણ આંખે દેખાય નહિ તેથી લઈ શક્યા નહિ. પોતાને ત્યાં દેરાસર છતાં સંઘના દેરાસરે રોજ પૂજા કરવા આવે. સુપાત્રદાન ન આપે ત્યાં સુધી મોમાં પાણી ન નાંખે. ગળપણફૂટમાં અમુક જ બે વસ્તુની છૂટ રાખેલી. બાર તિથી લીલોતરી બંધ, ફૂટ જેવું પણ નહીં ખાવાનું, દીક્ષા લેનારને સહાય કરે. પોતાના ખર્ચે શીખરજી જાત્રા કરાવે. કેટલાંકને ચોમાસામાં નવ્વાણું કરાવે. સાધર્મિકને જોઈને તો ખૂબ જ રાજી થાય. પોતાના ઘરે લઈ જાય. પોતે સામે બેસીને જમાડે. જતી વખતે ચાંલ્લો કરીને બહુમાન પણ કરે. ઉપાશ્રય અને આયંબિલ ખાતું સંભાળે. ભૂલ થઈ હોય તો પૈસા પોતે ભરી દે. પૂ. સાધુ-સાધ્વીજી મ.સા. હોય તો ગુરૂવંદન કર્યા વિના ન રહે. બહારગામ ગયા હોય ત્યાં પણ જ્યાં સુધી પૂજા ન કરે ત્યાં સુધી જૈન આદર્શ પ્રસંગો- 6િ [ ૨૯ ]
