________________
જીગ્નેશ અચાનક બિમાર પડ્યો. રિપોર્ટ કરાવતા હૃદયમાં કાણું છે તેમ નિદાન થયું. ડૉક્ટરોએ કહ્યું કે આની કોઈ ટ્રીટમેન્ટ નથી. જીવે તેટલું નસીબ. મા બાપ ગભરાઈ ગયાં. અમદાવાદ મોટી હોસ્પિટલમાં બતાવવા નીકળ્યા. હિંમતનગરથી નીકળતી વખતે ડૉક્ટરે કીધેલું કે અમદાવાદ પહોંચશે કે કેમ તે સવાલ છે. અમદાવાદના ડૉક્ટરોએ પણ તપાસ કરી હાથ ઊંચા કરી નાંખ્યા. હવે બચવાની આશા દેખાતી નથી.
ઘરના સહુને શ્રી વિમલનાથ પ્રભુ પર ખૂબ શ્રદ્ધા. જાપ રોજ કરતાં. મુશ્કેલીમાં પ્રભુનો જાપ વધાર્યો. જાપાનું મંત્રિત પાણી જિગ્નેશને પીવડાવવાનું ચાલુ કર્યું. બાર મહિના સુધી રોજ આ ક્રમ ચાલુ રાખ્યો. ફરી ડૉક્ટરને બતાવવા ગયા તો કહે કે કાણું પૂરાઈ ગયું છે. હવે કોઈ તકલીફ નથી. પ્રભુ પ્રતાપે કાણું ગાયબ. શ્રદ્ધાથી પ્રાર્થના બોલો કે
“મેરે દુઃખ કે દિનો મેં વો બડે કામ આતે હૈ”
૧૫. માસક્ષમણથી રોગનાશ પાલડી, અમદાવાદના એ વર્ષાબેનને રોજ ૨-૩ લોહીની ઉલટીઓ થાય. ઘણીવાર તો વધુ વાર પણ થાય. તપમાં બેસણું પણ કરવું ખૂબ ભારે. ચાતુર્માસ જેવી આરાધનાની મોસમમાં માસક્ષમણની ભાવના જાગી. કેવી રીતે થશે તે વિચારી ન શક્યા. પૂ. આ. શ્રી યશોવિજયસૂરિજી પ્રત્યે અપાર શ્રદ્ધા. પૂ. ગુરૂભગવંત પાસે જઈ વાત કરી. આચાર્યશ્રીએ વાસક્ષેપ નાંખી હિંમત રાખવા કહ્યું. દેવગુરૂ કૃપા અંગે સમજાવ્યું. તપ આપણા શરીરની તાકાતથી ન થાય પરંતુ દેવ-ગુરૂની કૃપાથી જ થાય. ચંપા શ્રાવિકાએ છ મહિનાનો તપ દેવ-ગુરૂ કૃપાથી કર્યો તો તમે પણ શ્રદ્ધા રાખશો તો માસક્ષમણ થશે. પૂ.શ્રીની પ્રેરણાના બળથી શ્રાવિકાએ અટ્ટમનું પચખાણ લીધુ ! ઘરના બધા આશ્ચર્ય પામી ગયા. પણ દેવગુરૂકૃપાથી ઉપવાસ તો રમતાં રમતાં થવા માંડ્યા. અને એ પણ એક પણ ઉલટી વગર. | જૈન આદર્શ પ્રસંગો- ત્રિછ [ ૨૧]
