________________
૧૮. શ્રી આદિનાથની પહેલી પૂજા કરાવી
૧૫ વર્ષની કિશોર વયે એક પુણ્યવંતો પ્રસંગ સાક્ષાત્ જોઈ રાણપુરના મનવંતરાયનું હૈયું ગદ્ગદ્ થઈ ગયું. શ્રી શત્રુંજયની યાત્રાર્થે ગયેલા મનવંતરાય પૂજી કરવા લાઈનમાં બેઠેલા. પહેલી પૂજાનું ઘી બોલાતું હતું. રંગમંડપમાં માતા સાથે બેઠેલા એક માતૃભક્ત ભાઈ પણ ઉછામણી બોલતા હતા. ચડાવો આગળ વધતો હતો. છેવટે પાછળ બેઠેલા એક ભાઈને ચડાવો મળ્યો. તેમનું નામ પ્રભુદાસ કલ્પીએ. માતૃભક્ત ભાઈ અને તેમના માતુશ્રીની આંખોમાં અશ્રુધારા નીકળવા માંડી. ભાઈનું માથું ખોળામાં લઈ મા સાંત્વના આપવા લાગી. તેથી ઘણાનું ધ્યાન ત્યાં ગયું. આદેશ મળેલ પુણ્યશાળી પ્રભુદાસે ત્યાં જઈ પૂછ્યું, એકાએક કાંઈ તકલીફ થઈ નથી ને ?' માતૃભક્ત ભાઈએ જવાબ આપ્યો, ‘હૈ પુણ્યશાળી ! બીમારી કાંઈ નથી. હું તો મારા કર્મોને રોઉં છું. આ મારા બાને ૮૦ વર્ષ થયા છે. દાદાની યાત્રા તથા પહેલી પૂજાની તેમની ઈચ્છા હતી પણ શક્તિ ન હતી તેથી આગળ બોલી ન બોલ્યો. કમભાગી હું બાની ઈચ્છા પૂરી કરી શક્યો નહિ તેથી ખૂબ લાગી આવે છે. વૃદ્ધ બા હવે ફરી યાત્રા માટે આવી શકશે કે નહીં ? અને તેમની પહેલી પૂજાની ઈચ્છા હું પૂરી કરી શકીશ કે નહીં તે કોણ જાણે ? બીજું કાંઈ દુઃખ નથી. આપ સૌ ચિંતા ન કરો. પૂજા કરવા પધારો’. આ સાંભળી આદેશ મળેલ પ્રભુદાસભાઈ માતૃભક્તની બાને પ્રણામ કરી બોલ્યા, ‘બા ! હું પણ તમારો દીકરો જ છું. પુત્રની ઈચ્છા મા અવશ્ય પૂરી કરે. આ પૂજાની થાળી લો. તમે પહેલી પૂજા
જૈન આદર્શ પ્રસંગો
૨૬૧
