________________
દર્શન થતાં જ મને દીક્ષાની ભાવના પેદા થઇ ગઈ ! નાચતીકૂદતી હું સાથે ગાતી કે “નવ જૈ વહી , તવ રીક્ષા તૂની !”
પછી તો પૂજ્યશ્રીના બાળકો માટેના અંગ્રેજી પુસ્તકો વાંચવાના શરૂ કર્યા. એટલી બધી મઝા આવી કે એમાં આગળ ને આગળ વધતી જ ગઈ. મેં તો પૂજ્યશ્રીના બધાં અંગ્રેજી, હિન્દી પુસ્તકો વાંચી નાંખ્યા, જેમ એક ક્રિકેટરસિક છોકરો સચિનને રમતો જોવો શરૂ કરે પછી કલાકો સુધી એની અફલાતૂન બેટિંગ માણ્યા જ કરે. અને.. અને.............આ જ્ઞાને તો વયથી લઘુ એવી મને જ્ઞાન અને સમજથી ખૂબ મોટી બનાવી દીધી ! મારામાં દઢ વૈરાગ્ય પેદા થઇ ગયો. મોટી થયા પછી કોલેજમાં સાહિત્યનો અભ્યાસ આદર્યો. રોટ્રેક્ટ ક્લબની સભ્ય બની.
પપ્પા, મમ્મીના વાત્સલ્યમાં હાતી, સુખ-સગવડતાના ઢગલામાં આળોટતી, બધાં વૈભવ સુખો જોતી, આનંદ-વિલાસ અનુભવતી. પરંતુ આત્માને તૃપ્તિ ન થતી. કંઇક સુનકાર, ખાલીપો, અનુભવાતો. આત્માને થતું કે આ બધું તો ચાર દિનની ચાંદની છે. આવા તુચ્છ સુખ માટે તો મારું આ કિંમતી જીવન નથી જ ! ઘણી વાર પ્રકૃતિના અભુત સુખો જોતી. સંધ્યાનું સૌંદર્ય ચારેકોર છવાઈ ગયું છે. સૂર્ય ડૂબી રહ્યો છે. આકાશને દિવ્ય રંગોથી સંધ્યા રાણીએ રંગબેરંગી બનાવી દીધું છે. વૃક્ષોએ રંગબેરંગી પુષ્પોથી આખી ધરતીને સુવાસથી મઘમઘાયમાન બનાવી દીધી છે. સામે સરોવરમાં હંસો વગેરે પક્ષીઓ મુક્તપણે નાચી-કૂદી રહ્યા છે. કેટલું વર્ણન કરું ? ...... દિવ્ય દશ્યો જોતાં આનંદ તો થતો. પણ સાથે મનમાં મંથન પણ કરતી કે વાહ ! ચારે બાજુ સૌંદર્ય વેરાઈને પડ્યું છે. જૈન આદર્શ પ્રસંગો-૩ 45 ૪િ [૧૦૩]
