________________
વેડફી નાખતો. તે કાળમાં જૈનો પ્રાયઃ આવા પાપ ન કરતા. એના ગામમાં માનચંદ જૈન લાખોપતિ હતા. એને બે પુત્ર હતા. પ્રભુભક્તિ, ગુરુભક્તિ વગેરે ધર્મ કરે. એકવાર સૌભાગ્યચંદને માનચંદે વાતવાતમાં કહ્યું કે જો તુ એક વર્ષ માટે તારા બધા દુરાચારો છોડે તો લાખ રુપિયા ઇનામ આપું.
સૌભાગ્યચંદે પણ સાહિસક બની શરત સ્વીકારી. માનચંદ કહે કે તુ આવા બણગા ન ફૂંક. તું તો દુરાચારોનો વ્યસની છે. કાયર છે. તારાથી નહીં થાય. સૌભાગ્યચંદને આ આક્ષેપોએ પાણી ચડાવ્યુ. તેણે કહ્યું કે આજથી જ ૧ વર્ષ માટે બધું બંધ. તું લાખ રૂપિયા તૈયાર રાખજે. બોલી તો નાખ્યું. પણ સૌભાગ્યચંદને તો આ બધા હ્યુસનો વર્ષોથી હતાં. તે બધાનો ત્યાગ કરવો ખૂબ અઘરો લાગ્યો. પણ કેટલીકવાર સત્ત્વશાળી જીવો વટમાં પણ અતિ કઠિન વાર્તા કરી દેખાડે છે. શરત જીતવા સૌભાગ્યદે કુમિત્રોનો ત્યાગ કરવા માંડો. દેરાસરે અને ઉપાયે ઘણો સમય વીતાવવા માંડ્યો. કુવ્યસનોથી બચવા સારા નિમિત્તોને શોધવા જ પડે. ધીરે ધીરે ગુરુ મહારાજનો સત્સંગ વધતો ગયો. જિનવાણી સાંભળતા તેનો ધર્મપ્રેમ વધતો ગયો. સંસારની અસારતા સમજાવા માંડી. ૮-૧૦ માસમાં તો તે આખો બદલાઇ ગયો. તેને થયું કે આ દુર્લભ ભવને મેં વેડફી નાખ્યો. ધર્મ તો ન કર્યો, પણ જૈનોને ન છાજે તેવા ઘણાં પાપથી મારા આત્માને ભ્રષ્ટ કર્યો. વૈરાગ્ય વધતો ગયો. ૧ વર્ષ પૂરું થયું. માનચંદને અત્યંત આશ્ચર્ય થયું. શરત પ્રમાણે લાખ રૂપિયા આપવા આવ્યો ત્યારે સૌભાગ્યચંદ કહે કે હે મિત્ર ! તું તો મહાઉપકારી છે. મારા આ દુર્લભ માનવભવને તે સફળ બનાવી દીધો. તારો ઉપકાર ભવોભવ ભૂલાય એવો નથી.
જૈન આદર્શ પ્રસંગો-૩
૧૧૧
