________________
(અનુષ્ટ્રપ) દેવ ગુરુ તથા ધર્મ આરાધીને સુભાવથી; કલ્યાણ ધ્યેયને સાધુ
બીજી આશા કંઈ નહિ. ૩૮ હંમેશા ઉપર્યુક્ત રીતે હું દેવ, ગુરુ અને ધર્મની આરાધના કરું એ મારી ભાવના છે. દેવ એટલે જિનેશ્વર દેવ (રાગદ્વેષથી રહિત), ગુરુ તે નિર્ગથ મુનિ (નિર્દોષ સાધુવૃત્તિવાળા) તથા ધર્મ તે સત્ય ધર્મ) આ ત્રણે તત્વને આરાધી હિતની સાધના કરું છું. બીજું કંઈ પણ કોઈ સ્થળે હું ઇચ્છતો નથી. માત્ર જીવન સુધી તે ત્રણે તત્ત્વનો આરાધક બનું અને મરણ આવે ત્યારે –
(કાર્યો) जाव जीवेज्ज मणम्मि अज्झप्पझाणं मे सिया सययं । पंडितमरणं मच्चु, पत्ते मरामि तमेव इच्छामि ॥ ३९ ॥ यावज्जीवेयमहं, चित्तं मे स्यादात्मध्यानरक्तम् । भ्रिये हि चासे मरणे, पण्डित मरणं तदेव चेच्छामि ॥ ३९ ॥
(શાર્દૂલ) છેલ્લા શ્વાસ સુધી નિરંતર રહો, આ સંયમી ભાવના, અધ્યાત્મ સ્થિતિમાં વહો મુજ ઉરે, કલ્યાણની સાધના; આવે કાળ ભલે વિપદ્ શિર પડે, ના દુ:ખ કે વાસના, થાજો પ્રાપ્ત સુધર્મ અંત સમયે, એકે બીજી આશ ના. ૩૯ છેલ્લો શ્વાસ જીવનનો નીકળે ત્યાં સુધી હું અધ્યાત્મમાર્ગમાં જ લીન રહું.
અપૂર્વ અવસર એવો ક્યારે આવશે”
“ક્યારે થઈશું બાધાર નિગ્રંથ જો.” આ જ સંયમી ભાવનાની મનમાં ધૂન રહે તેમજ તેવા પ્રકારનું જ ધ્યાન રહેવાથી મૃત્યુ પ્રાપ્ત થાય ત્યારે હું પંડિત મરણ મરું, અને વિપત્તિઓમાં પણ ધર્મિષ્ઠ બની રહે તે જ ઇચ્છા છે. બસ, આ સિવાય મારી કશી ઇચ્છા નથી.
ॐ शान्तिः
૨૮
