________________
બે લોલ
મુનિશ્રીએ સન ૧૯૩૭માં નર્મદા કિનારે રણાપુરમાં એક વર્ષ ધર્મસાધના કરી હતી ત્યારે પ્રાકૃત ભાષામાં લખાયેલ પ્રતિક્રમણને ગુજરાતી ભાષામાં, પદ્યમાં, મુખ્યપણે અનુષ્ટ્રપછંદમાં રૂપાંતરિત કર્યું હતું. મુનિશ્રીના તદ્દન નજીકના કેટલાક સાથીઓને એ પદ્યમાં રચેલું પ્રતિક્રમણ કંઠસ્થ છે, અને પ્રસંગોપાત, તેઓ મુખપાઠ પણ કરે છે. મુનિશ્રીના અત્યંત પ્રિય આત્મીયજન શ્રી બુધાભાઈ (જેઓ દીક્ષા લીધા પછી દયામુનિ થયા)એ મુનિશ્રી રચિત પ્રતિક્રમણ “ત્રિવેણીસંગમ' - ૧. પાપનું પ્રાયશ્ચિત્ત, ૨. વંદિતુવાળું પ્રતિક્રમણ અને ૩. પતિતપાવન - એમ ત્રણ વિભાગમાં છે. આ ત્રણ વિભાગ મુનિશ્રીના કાવ્યસંગ્રહ “સન્મદા'માં છપાયા છે, એમાંથી “વંદિતુ' અને “નમોક્કાર', ચત્તારિમંગલ’ - કેટલાક મિત્રોએ પણ પ્રગટ કરેલ છે.
તાજેતરમાં બાપજી મહારાજ (સાધ્વીજી લલિતાબાઈ મહાસતીજી) વગેરે સાધ્વી વૃંદ મહાવીરનગર ચિચણીમાં નિવાસે છે ત્યારે સ્વાધ્યાય દષ્ટિએ રોજ રાત્રે પ્રાર્થના પછી બાપજી મહારાજે લખેલ પુસ્તક “આલોચનાની આંખે - પ્રાયશ્ચિતની પાંખે' - કે જેમાં ભાવ પ્રતિક્રમણ ગુજરાતી ભાષામાં ગદ્યમાં લખ્યું છે. તેમાં પ્રાકૃત ભાષામાં બોલાતા પ્રતિક્રમણનું સુંદર, સરળ લોકભોગ્ય ભાષામાં, અર્થ સમજાવવા સાથે વિવેચન પણ છે.
દરમિયાન બાપજી મહારાજ અને તરુલતાજીના ભક્ત કે જેમણે શ્રીમદના અક્ષરદેહનું ઊંડું અધ્યયન કરેલ છે, તેઓ શ્રી અજિતભાઈ સાધ્વીજીનાં દર્શન કરવા ચિંચણી આવ્યા હતા, એમણે મુનિશ્રી રચિત “વંદિત્ત” પ્રતિક્રમણ માગ્યું. કાર્યાલયમાં એક જ નકલ હોવાથી, તેમને આપી શકાઈ નહીં. પદ્ય કંઠસ્થ કરવું સરળ છે. ચર્ચામાંથી એમ તારણ નીકળ્યું કે બીજા પણ કેટલાક મિત્રો વંદિતુ માગતા હોય છે. તો નવી આવૃત્તિ છપાવવી. રૂપિયા એક હજાર રોકડા આગોતરા ગ્રાહકના મળી ગયા, અને પરિણામે આ નાની પુસ્તિકા પ્રગટ થાય છે.
