________________
ધને ધરામાં સુત કામિનીમાં પદાર્થમાં રાગ મમત્વ પોપ્યું; અધર્મમાં વ્યાકુળ ચિત્ત તેથી
સંસારમાં શાંતિ ન લેશ પામે. ૧૭ ધનમાં, જમીનમાં, યુવતીના મોહમાં અને પુત્રો પર તથા દેહાદિ પર, વસ્તુ પર મારો ખૂબ મમત્વ ભાવ છે; જેથી હું આરંભમાં જોડાઈ રહું છું, વિહ્વળ-વ્યાકુળ રહ્યા કરું છું. તો સંસાર પાર કેમ જઈ શકીશ?
संमीलिअं वत्थु न होइ ताणं चिच्चा गया भूमिधरा खु सव्वे । अप्पंसि काले करणिज्जकम्म अप्पा मणुस्से कुण तं भवम्मि ।। १८ ।। न मीलितं वस्तु करोति रक्षाम् त्यकत्वा गता भूमिधरा हि सर्वे । अल्पे च काले करणीयकर्म
आत्मन् कुरुत्वं नरजन्म लब्ध्वा ॥ १८ ॥ સંચેલ આ વસ્તુ ન સર્ણ આપે મૂકી સિધાવ્યા નર કૈક શાણા; છે અલ્પ આયુ કર કર્મ સારું
હે આત્મ ! તું આ નર દેહ પામી. ૧૮ અરેરે, આ એકઠી કરેલી, સાચવી સાચવીને સંઘરી મૂકેલી કે અકસ્માત મળેલી કોઈ વસ્તુ શરણરૂપ થતી નથી. તેને તજીને તો ખરેખર અનેક સાર્વભૌમ મહારાજાધિરાજો (રાવણ, પાંડવો કે રામ જેવા) ચાલ્યા ગયા તો હે આત્મન્ ! ઉચ્ચ એવા મનુષ્યભવમાં કાળ તો બહુ થોડો છે. માટે કરવાનું કાર્ય કર (બીજી ચિંતા છોડી દે).
लोहेण लाभस्स विदेसमेच्च दिसाइकन्ताऽन्नजणस्स दाए । पणे वणत्था पगडा अणेगे पावाउ रेऽताउ पडिक्कमामि ॥ १९ ॥
૧૭
