________________
હે આત્મન્ ! અખિલ વિશ્વમાં જે જીવો દેખાય છે તે બધા તારા સમાન જ સુખને ઇચ્છે છે, કોઈ દુઃખને ઇચ્છતું નથી; તો શા માટે તેઓની હિંસા કરે છે? શા માટે તેમને દુઃખ આપે છે? હે મોહાંધ ! મોહમાં મસ્ત થયેલા મૂઢ ! તું જરા વિવેક અને વિચાર તો કર કે હું શું કરું છું? (આવી ભાવના લાવી હિંસાથી નિવૃત્ત थशय छे.)
वाणिज्जकज्जे अहवाऽनकज्जे लोभंसि रत्तेण मए अदछ । मुसा अजुत्तं कहियं कडं वा । असच्चिदोसाउ पडिक्क मामि ॥ ९ ॥ वाणिज्य कार्येऽप्य थवाऽन्ककार्ये लोभे च रक्तेन मयाप्यदृष्ट्वा । मृषा प्रयुक्तं कथितं कृतं वा असत्यदोषाद्धि निवर्तये ऽहम् ॥ ९ ॥ વ્યાપારમાં કે બહુ અન્ય સ્થાને લોભી બની મેં સુવિચારશૂન્ય; કીધા દગા કૈક મૃષા પ્રપંચ
તે તે હણું આજ અસત્ય દોષ. ૯ વ્યાપારના કાર્યોમાં અથવા તેવાં કે બીજાં કાર્યમાં સ્વાર્થ માટે ખોટી સાક્ષી આપેલ હોય કે અસત્ય લેખન કર્યું હોય, તેમજ લોભમાં રાચી રહી મારાથી બીજું કશું ફળ વિચાર્યા વગર, જોયા વગર ખોટું કહેવાયું હોય કે કરાયું હોય અથવા અયુક્ત પ્રવર્તાયું હોય તો તે જાતના અસત્યના દોષથી હવે પાછો ફરું છું. (નિવૃત્ત थाएं.)
सच्चं खु सव्वस्स वयस्स मूलं जत्थत्थि तं तत्थ सुहं च नाणं । अतोहि सच्चं वयसा भणेणं कायेण फासेज्ज खु णिच्छयो मे ॥ १० ॥ व्रतेषु सत्यव्रतमुत्तमं वा यत्राऽस्ति तत्तत्र सुखं विवेकः । सत्यं यतोऽहम् मनसा च वाचा स्प्रक्ष्यामि कायेन विनिश्चयो मे ॥ १० ॥
૧૨
