________________
૧૧૮
આ જાગૃતિના અભાવે સાધુસંસ્થામાં વિકાર પેસે છે. ભભકા, દેખાવ અને સંખ્યાથી જનતાને આંજી દેવાની વૃત્તિ, ચમકારો, પ્રભને અને પ્રચારનાં સાધનોથી અન્યને ખેંચનારું વ્યાપારી માનસ; પ્રમાદ; બેપરવાઈ અને ભૂતકાળના વારસાને વટાવી ખાવાની દાનત હોય ત્યાં સાચા ધર્મનો પ્રભાવ ન પડે. જ્ઞાનચંદ્રજીએ એથી સાધુસંન્યાસીના જગતને અપીલ કરીને, રૂબરૂ મળીને પ્રેમપૂર્વક ત્યાગના, સાદાઈના, પરિશ્રમ ને સાચી સેવાના માર્ગે વાળવા મથામણ કરી છે. પોતે એક ઓરડા જેવડી કુટિર, બેત્રણ જોડી કપડાં, લાકડાનાં ભજનનાં પાત્ર, એકાદ પાટ, પથારી સિવાય કશે પરિગ્રહ રાખેલ નથી. અને તે વસ્તુઓ પર પણ અંગત માલિકીની મૂચ્છ નથી. સીધી કે આડકતરા નાણાનું ભંડોળ નથી રાખેલ. માત્ર સત્યના સંદેશવાહક બનીને વિચર્યા છે. તે માને છે કે સંન્યાસીનું કામ સત્યના સંદેશા ઝીલી શકે તેવું ક્ષેત્ર તૈયાર કરવાનું છે. જ્ઞાનચંદ્રજીએ સાણંદ-ક્ષેત્રનું ખેડાણ સત્યના મિશનને લક્ષમાં રાખીને જ શરૂ કર્યું છે. કેમ કે–
સત્ય મિશનને જ્યાં હો, ત્યાં રહી સાથ આપવો; તેને સારુ બધાં ક્ષેત્રો, ખેડી સારાં બનાવજે.
સંતબાલ બ્રહ્મચર્યની પ્રતિષ્ઠા ન બ્રહ્મચર્યની નિષ્ઠા, પ્રતિષ્ઠિત થશે જગે; ત્યાં લગી શસ્ત્ર-પૂંછની, પ્રતિષ્ઠા નહીં તૂટશે.
