________________
૬
અમદાવાદ,
તા. ૨–૧–૪૦
વહાલાં ઉન્નતહૃદયા કાશીબહેન,
ઘેાડાણા જે કંઈ અવકાશ મળ્યા, તે દરમ્યાન નોંધપોથી જોઈ ગયો છું. એકંદરે ઠીક છે. માતાઓમાં નોંધાથીની ટેવ પડે એ અનેક દૃષ્ટિએ કલ્યાણુના કારણરૂપ બની શકે તેમ છે.
૧. ‘સત્યની સાધના'માં લગીરે ધક્કેડ ન ચાલે. સારા કૃત્યને અહાને પણ જૂઠું ન ખાલાય. ભલે કદાચ એ સારું મૃત્ય તત્કાળ ન ખજાવી શકાતું દેખાય, તેાયે “સત્ય ખાલવું અને સત્ય ચાલવું” આ પરમ ાને લક્ષ્યથી બહાર ન ખેસવવાં જોઈ એ. હા, એટલું ખરું કે સત્ય ખેલવામાં કે તદનુસાર વર્તવામાં શકય તેટલાં પ્રેમ અને મીઠાશ વધુ ઢાળવાં જોઈ એ. સત્ય, પ્રેમ અને ન્યાય એ ત્રણેને સુંદર સમન્વય જે પળે સધાય, તે પળે આપણે સમજવું કે હવે માનવજીવનની પરાકાષ્ઠાએ પહોંચવાનાં આપણે નમ્ર અધિકારી થઈ ચૂકયાં છીએ.
૨. આપણે કદી એવા આગ્રહ ન રાખવા જોઈએ કે આપણે ધારીએ છીએ તેવાં સૌએ હાવાં જ જોઈ એ, સંભવ છે કે આપણે ખીજા કરતાં ઘણી બાબતમાં પાછળ પણ હોઈ એ. એટલે ખીજાતે પૂરેપૂરા સાંભળીએ અને સહિષ્ણુ થઈ એ. જો કે ‘પાપીતે ચાહવા છતાં પાપથી વેગળા રહીમે’. આ કાર્ય અતિ કઠિન છે, પણુ એ જ નક્કર માર્ગ છે. જીવન અને જગતને વિકાસ એ માર્ગે વિશેષ છે.
७
