________________
લેપાલ પટેલની લેક અદાલત
નાતના કાયદા” એટલે એમને મન “વેદ વાકય.” જ્યારે ગુનાનું મૂળ શોધ્યું મળે નહિ, પુરાવાઓ મળે નહિ અથવા મળે તે ઉપરચેટિયા હોય ત્યારે છેવટે વાત આવે સતની. બંને ધણુના મુચરકા લેવાય અને ગુનેગાર કરે તેણે પંચ ઠરાવે તે શિક્ષા સહવાની.
સતની કસોટી એટલે સાધુ મહાત્માના પગ પર હાથ મેલવે, ગાયને ગળે હાથ મેલ, પાપ પુણ્યની ચિઠ્ઠી કાઢવી અને ઝાંપના પારની બેડી.
આવી વાતે આવીને ઊભી રહે, એટલે જે ગુનેગાર હોય તે તૈયાર થાય જ નહિ. તે તે એમ જ કહીને ઊભે. રહે કે બીજું બધું કહો તે કરું, એ નહિ બને ! એટલે એ અચૂક ગુનેગાર બની જ ગયે!
એમની અપાર ત્રુટીઓ વચ્ચે એમનામાં રહેલે આ દૈવી ગુણ સર્વોત્તમ છે. ઉજળિયાત ગણાતી કોમ કે આગળ પડતા ગણાતા શિક્ષિત વર્ગના અનુભવમાં ગીતા કે ધર્મના સેગંદ માટે આટલું દિલમાં માન બહુ ભાગ્યે જ જણાશે! મને મારી જાત માટે પણ એટલા અપાર આદર વિષે શકા છે. કારણ કે એ એકલા હૃદયને જ વિષય છે.
સંતબાલ
